Διττός ρόλος με πολλαπλούς συμβολισμούς για το κοινό. Καθόλου τυχαίο που...
αποτελούν εμβληματικό πεδίο σύγκρουσης του δημοσίου με το ιδιωτικό.
Από την άλλη «σκουπίδια» -για πολλούς- είναι και οι μετανάστες που τους χρειαζόμασταν κάποτε για να μας κάνουν τις δουλειές, να καούν όσο χρειάζεται να κάνουμε τα κάθε είδους μεγάλα έργα. «Σκουπίδια» -για άλλους- και οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπου κάποιοι εξ αυτών πρέπει απλώς να υπάρχουν προκειμένου να κρατούν «καθαρές» τις περιοχές των καλοαναθρεμμένων αστών, της λούμπεν αριστοκρατίας που οφείλει να μην έχει πολλά πάρε δώσε με τους παρίες.
Οι υπάλληλοι καθαριότητας απεργούν λοιπόν. Απεργούν για το αυτονόητο αίτημα της μονιμοποίησης. Άνθρωποι -που τους κρατούν σε ομηρία πολλά χρόνια- που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και παρόλα αυτά -και ίσως ακριβώς για αυτά- πρέπει να είναι πάντα «προσωρινοί«.
Απεργία που δίνει την αφορμή στους φιλελέδες να αρχίσουν πάλι να εξαπολύουν τον «προκάτ» λόγο τους. Ότι δήθεν το άχρηστο δημόσιο είναι επικίνδυνο για την δημόσια υγεία και αντιαισθητικό. Ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί η καθαριότητα και όλοι όσοι απασχολούνται αυτή τη στιγμή να απολυθούν ώστε να επανδρώσουν τις γαλέρες εργασίας των ιδιωτικών συνεργειών.
Είναι τυχαίο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο ενσαρκωτής της «αριστείας», απέκτησε ιδιότητες σωτήρα μέσα στους κύκλους των νεοφιλελεύθερων όταν απέλυσε τις καθαρίστριες;
Είναι τυχαίο που όλος αυτός ο «εκσυγχρονιστικός» εσμός δεν μπορεί να συγχωρέσει αυτήν την καθαρίστρια, την Κωνσταντίνα Κούνεβα που τόλμησε να μην σκύψει το κεφάλι παρά το βιτριόλι που της έριξαν όταν αγωνίστηκε για τα εργασιακά δικαιώματά της;
Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι όμηροι. Πρέπει κάθε τρεις και λίγο όταν διεκδικούν τα δικαιώματα τους, να δίνουν την αφορμή στους φιλελέδες να ουρλιάζουν.
Η δυσφορία που προκαλούν οι διαμαρτυρίες τους, είναι αυτό που ζητά η λούμπεν εκσυγχρονιστική τάξη για να θρέφει το κοινωνικό φαντασιακό με οράματα Θατσερικού τρόμου.
Ας μην ξεχνάμε και την ευκολία με την οποία κάνουν παιχνίδι στις πλάτες των -πάντα προσωρινών- εργαζομένων όλοι αυτοί της «αριστείας», χρησιμοποιώντας τους σε διάφορες πολιτικές διεργασίες ως μεταφερόμενο στρατό.
Η πιο αστεία ιστορία, από όσες θυμάμαι, ήταν τότε που ο Θ. Σκυλακάκης έγινε πρόεδρος στην Δράση, με κάτι εκατοντάδες συνέδρους που έπεσαν σαν μετεωρίτες και για τους οποίους οι κακές φήμες λένε ότι προέρχονταν όλοι από το οπλοστάσιο ψήφων της Ντόρας στον Δήμο Αθηναίων. Ναι, για τέτοια αριστεία μιλάμε.
«Αριστεία» όμως έχουμε και στις ακτές.
Στα νησάκια που κάνουν τις βόλτες τους οι «σκαφάτοι», με αφορμή μια δημοσίευση της κόρης του Γουίλ Σμιθ στα κοινωνικά δίκτυα, άρχισαν οι κοινωνιοπαθείς συμπολίτες μας να ουρλιάζουν για τους υπάνθρωπους Έλληνες και τους πολιτισμένους ξένους (αυτούς βέβαια από την Δύση, οι άλλοι είναι είπαμε «σκουπίδια»). Χωρίς να σκεφτούν ούτε στιγμή ότι οι θάλασσες γνώρισαν την μόλυνση της παγκοσμιοποίησης πολύ πριν την γνωρίσουμε οι υπόλοιποι στο πετσί μας.
Αγνοώντας ότι αυτό το super yacht από όπου κατέβηκε η κόρη του Γουιλ Σμιθ, με την παρέα της, πετάει στην θάλασσα όσα σκουπίδια δεν πετάει ολόκληρη η Λούτσα της «πλέμπας».
Αγνοώντας ότι κάποιος, αγαπημένος τους ιδιοκτήτης ΜΜΕ, είχε κάτι καράβια που μόλυναν κάτι θάλασσες στην αγαπημένη χώρα του ελληνικού φιλελευθεριστάν, την -μάντεψε ποια;- Βενεζουέλα.
Αγνοώντας ως συνήθως όλη την μεγάλη εικόνα, ακόμα και αυτόν τον ρόλο τους στο σύστημα, κυρίως αυτόν. Ότι είναι εν’ αναμονή σκουπίδια...
altsantiri.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου