28.6.17

Ξεκίνησε άσχημα, αλλά θα δούμε...

Απολύτως αναμενόμενη ήταν η αρνητική απάντηση του επίσημου ΠΑΣΟΚ (υπάρχει και το ανεπίσημο που δουλεύει παρασκηνιακά προς την αντίθετη κατεύθυνση) στην...
έμμεση πρόταση Τσίπρα για διάλογο μεταξύ των δύο χώρων με στόχο να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν στην κυβερνητική συνεργασία μετά το τέλος των μνημονίων.

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ υπάρχει μπόλικη εκρηκτική ύλη. Επιθέσεις κατά μέτωπο, δολοφονίες χαρακτήρων, καταγγελίες για προδοσία, δίκες προθέσεων, καχυποψία, δηλητηριώδεις υπαινιγμοί. Δεν ξεπερνιούνται εύκολα. Δεν είναι όμως κάτι που δεν μπορεί να συμβεί. Οι παλιότεροι ας θυμηθούν τι έλεγε η Ν.Δ. για το ΠΑΣΟΚ και τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ για τη Ν.Δ.

Φριχτές κατηγορίες. Το ένα κόμμα χρέωνε στο άλλο την παρακμή της χώρας, το ένα παρέδιδε στο άλλο καμένη γη, ωστόσο όλα αυτά δεν τα εμπόδισαν να συνυπάρξουν αρμονικά στην κυβέρνηση τη διετία 2012-2014. Για κάποιους παράγοντες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ το συγκεκριμένο μοντέλο συμπόρευσης ήταν το ιδανικό, το νοσταλγούν, επιθυμούν να επαναληφθεί και εργάζονται συστηματικά γι’ αυτό.

Το ερώτημα είναι ποιο ΠΑΣΟΚ θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να συνεργαστεί και ποιον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν στο ΠΑΣΟΚ για να ξεκινήσουν έναν διάλογο. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί συνεννόηση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, χωρίς όμως τη συμμετοχή δύο κορυφαίων στελεχών της, που είναι για την Κουμουνδούρου «κόκκινο πανί».

Αναφέρομαι στους Ευάγγ. Βενιζέλο, Α. Λοβέρδο (φυσικά τα αισθήματα είναι αμοιβαία). Η Φώφη Γεννηματά έχει δηλώσει ότι πρέπει να προηγηθεί η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζει ότι το κόμμα της, στην περίπτωση αυτή, θα είναι εκείνο που θα βάλει τους όρους από θέση ισχύος.

Οι ενδείξεις πάντως (εντάσεις μεταξύ των συνιστωσών που συγκροτούν το σχήμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στασιμότητα στις δημοσκοπήσεις) δεν συνηγορούν υπέρ αυτής της εκδοχής. Την ίδια στιγμή, το κλίμα στην Ευρώπη ευνοεί τα δειλά ανοίγματα Τσίπρα.

Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ -στην αρχή με πρωτοβουλία του Φρ. Ολάντ- καλείται συστηματικά στις συνάξεις των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και αντιμετωπίζεται από τα σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα ως σύμμαχος στην προσπάθεια ανατροπής των πολιτικών λιτότητας. Κορυφαία στελέχη της Σοσιαλδημοκρατίας στήριξαν την ελληνική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης, κάτι που δεν έπραξε το αδελφό κόμμα στην Ελλάδα -αντιθέτως συναγωνιζόταν τη Δεξιά στο άθλημα της καταστροφολογίας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα...

Τάσος Παππάς

Δεν υπάρχουν σχόλια: