29.7.17

Ο νεοφιλελεύθερος Κυριάκος και η «λαϊκή Δεξιά»...


Ο Κυριάκος κέρδισε πριν ενάμιση χρόνο την εσωκομματική μάχη με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αφενός ενεργοποιώντας και συσπειρώνοντας τους...
κεντροδεξιούς φιλελεύθερους, αφετέρου πείθοντας τη βάση της ΝΔ ότι μπορεί να κερδίσει τον Αλέξη Τσίπρα και να επαναφέρει τη ΝΔ σε τροχιά εξουσίας. Είναι ενδεικτική η δήλωσή του στην κρίσιμη στιγμή: «τώρα ψηφίζουμε για τον επόμενο πρωθυπουργό της χώρας».

Από την πρώτη στιγμή που διεκδίκησε την ηγεσία της ΝΔ, ο Μητσοτάκης έπαιξε δυνατά το χαρτί της ανανέωσης, το οποίο συνεχίζει να παίζει με άλλους όρους και τώρα που διεκδικεί την πρωθυπουργία. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά, άλλωστε, που συνέβαλαν στην πολιτική εδραίωση του Τσίπρα ήταν η νεότητα και ο αέρας της αλλαγής που κατά κανόνα αυτή ενέχει.

Το επιτελείο του επιχειρεί να πείσει ότι ο Κυριάκος δεν είναι απλώς νέος και δυναμικός.  Είναι ταυτόχρονα ιδεολόγος και κυρίως μεταρρυθμιστής. Από την αρχή, άλλωστε, επέλεξε να αυτοπροβληθεί σαν αυτός που είναι καταλληλότερος για να καθοδηγήσει τη ΝΔ προς μια άλλη κατεύθυνση, να την βγάλει από το κλίμα στασιμότητας και παρακμής στο οποίο είχε εγκλωβισθεί.

Ο ίδιος, εξάλλου, από την αρχή ξεκαθάρισε ότι στόχος του ήταν να φέρει ριζικές αλλαγές στην κεντροδεξιά παράταξη, αλλά κατά τρόπο συντεταγμένο. Έχει επαγγελθεί αλλαγές στον τρόπο επιλογής των υποψήφιων βουλευτών, συστηματική αξιολόγηση των βουλευτών και των κομματικών στελεχών.

Με όχημα το όνομα Μητσοτάκης

Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο Κυριάκος δεν θα βρισκόταν στο τιμόνι της ΝΔ αν δεν ήταν ένας Μητσοτάκης. Όσο κι αν προσπαθεί να αυτοπροβληθεί σαν το αντίθετο, είναι οργανικός εκπρόσωπος του κομματικού και ευρύτερα του πολιτικού κατεστημένου.

Η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος προβάλει ιδεολογικά και προγραμματικά στοιχεία, τα οποία παραπέμπουν στο νεοφιλελευθερισμό. Εμμέσως πλην σαφώς αμφισβητεί ιδεολογικά και πολιτικά και οργανωτικά τον καραμανλισμό, ο οποίος ρέπει σε έναν πιο λαϊκό φιλελευθερισμό.

Η «λαϊκή δεξιά», που εκλογικά αποτελεί τον κορμό της ΝΔ και είναι ιστορικά συνδεδεμένη με τον καραμανλισμό, δεν εκφράζεται οργανικά από τον Κυριάκο.  Η προοπτική επανόδου στην εξουσία, όμως, βάζει σε δεύτερο πλάνο τέτοια ελλείμματα και τέτοιες αντιφάσεις.

Από την άλλη πλευρά, ο Κυριάκος προβάλλει το προφίλ του μοντέρνου φιλελεύθερου που έχει απήχηση στα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα και ταυτόχρονα στηρίζεται στο ισχυρό πελατειακό δίκτυο της οικογένειας Μητσοτάκη.

Διεύρυνση προς το Κέντρο

Επί ηγεσίας Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε από το 3-4% στο 27% το 2012 και στο 36,5% το 2015. Αυτό αναμφίβολα δεν θα μπορούσε να συμβεί εάν δεν είχαν μεσολαβήσει η κρίση και τα μνημόνια. Δεδομένου ότι τα δύο τελευταία χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα εφαρμόζει μνημονικές πολιτικές, η νέα μεγάλη εκλογική-κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ σταδιακά αποσαρθρώνεται.

Το γεγονός αυτό εξ αντιδιαστολής φουσκώνει τα εκλογικά πανιά του Κυριάκου και τον διευκολύνει να αποφεύγει να μπαίνει στα δύσκολα. Προτιμάει να μιλάει γενικά, ποντάροντας στο αυξανόμενο κύμα της αρνητικής ψήφου.

Έχει υψώσει τη σημαία του φιλελευθερισμού και καταφέρνει να προσελκύει ψηφοφόρους από τον κεντρώο χώρο. Στους παραδοσιακούς «γαλάζιους» ψηφοφόρους προβάλει το επιχείρημα ότι κατ’ αυτό τον τρόπο ρίχνει γέφυρες σε κοινωνικά στρώματα από τα οποία η ΝΔ «είχε πάρει διαζύγιο». Διευρύνοντας την εκλογική απήχησή της και σε άλλα εκλογικά ακροατήρια, την φέρνει πιο κοντά στην αυτοδυναμία.

Οι αντίπαλοι του Κυριάκου τόσο εκτός όσο και εντός της ΝΔ τον χαρακτηρίζουν εκπρόσωπο της οικονομικής ελίτ και του νεοφιλελευθερισμού. Ο ίδιος έχει καταγγείλει και τον λαϊκισμό της «λαϊκής Δεξιάς». Δεν είναι τυχαίο ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη σαρώνει στα ανώτερα και μεσαιοανώτερα αστικά στρώματα.

Βαρόνοι και αυτοδημιούργητοι

Σε κάθε ευκαιρία, ο Τσίπρας προβάλει το γεγονός ότι δεν προέρχεται από πολιτικό τζάκι. Αντιθέτως, ο Μητσοτάκης είναι γόνος πολιτικής δυναστείας. Η οικογένειά του δεν έχει μόνο πολυποίκιλες διασυνδέσεις και επαφές με ισχυρούς παράγοντες των κυρίαρχων ελίτ. Όπως έχουμε πει παραπάνω, διαθέτει και ένα ισχυρό πελατειακό δίκτυο.

Το πελατειακό αυτό δίκτυο τέθηκε στην υπηρεσία του Κυριάκου από την πρώτη στιγμή που έθεσε υποψηφιότητα στη Β’ Αθηνών. Το ίδιο αυτό δίκτυο επιστρατεύθηκε και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για να εκλεγεί αρχηγός της ΝΔ.

Ο ίδιος, όταν διεκδικούσε την αρχηγία είχε επιχειρήσει να αποστασιοποιηθεί κάπως από τη σκιά του επωνύμου του. Έχοντας δεδομένα τα θετικά, επιχειρούσε να ξεφορτωθεί τα αρνητικά. Η πολιτική κληρονομιά, όμως, είναι ενιαία, δεν μπορούν να διαχωρισθούν τα καλά από τα κακά.

Τώρα πια ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή με τιμές και επαίνους που θα εξέπλητταν και τον ίδιο. Ο Κυριάκος είναι πια ο κληρονόμος και δεν έχει πρόβλημα να το δείχνει ακόμα και προς την αδελφή του Ντόρα.

Ήταν ειρωνεία, μάλιστα, το γεγονός ότι ο Κυριάκος είχε από τις πρώτες εβδομάδες της κυβέρνησης Τσίπρα να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για οικογενειοκρατία! Ακόμα και στελέχη της ΝΔ θύμιζαν τότε την παροιμία για τον «γάιδαρο που είπε τον πετεινό κεφάλα».

Σημειώνουμε ότι μετά το τέλος των σπουδών του, ο Κυριάκος διορίσθηκε σε ανώτατη θέση στον όμιλο της Εθνικής Τράπεζας και από εκεί γρήγορα έγινε βουλευτής και αργότερα υπουργός. «Πώς, λοιπόν, να εκφράσει την απαίτηση της κοινωνίας για αξιοκρατία, όταν ο ίδιος αναρριχήθηκε στην πολιτική λόγω επωνύμου, χωρίς καν να περάσει από κομματική οργάνωση;» αναρωτιούνται με σημασία εσωκομματικοί αντίπαλοί του...

Νεφέλη Λυγερού (stavroslygeros.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια: