...με μαχητές και βοσκό στο μαντρί του Γαλατσίου
Φοράω στο δεξί μου χέρι το πιο πολύτιμο κομμάτι της κοσμηματοθήκης μου, παρ’ όλο που δεν το ήξερα κι ούτε μπορώ καλά καλά να καταλάβω γιατί.
Στην κορυφή του λόφου Βεΐκου από νωρίς το μεσημέρι έχουν...
μαζευτεί εκατοντάδες άνθρωποι που δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν το λευκό βραχιολάκι -μια πρόσκληση δηλαδή- για να μπουν στο θεατράκι όπου θα γίνει ο τελικός του Survivor.
Στα κάγκελα της εισόδου άλλοι τόσοι ζουλιούνται, ποδοπατιούνται, ουρλιάζουν, κλαίνε και παρακαλάνε.
Το κινητό του αντιδημάρχου χτυπάει ασταμάτητα: «Οχι, κύριε Ταδόπουλε, λυπάμαι, δεν μπορώ να σας βάλω», «Σας καταλαβαίνω, κυρία Ταδοπούλου, δεν γίνεται».
Εκτός από το... πολιτικό βύσμα, το κοινό επιστρατεύει ό,τι μπορείς να φανταστείς -από γαλιφιές μέχρι «καντήλια»- για να μπει στο πιο χοτ σποτ του καλοκαιριού.
Και στα χείλη όλων παίζει ένα μαγικό όνομα: Εμινέ, όποιος ξέρει ή κάνει ότι ξέρει την περίφημη Εμινέ, την πανέμορφη Τουρκάλα της παραγωγής, μπορεί και να μπει.
Αστυνομικοί, ασφαλίτες, σκυλιά, έλεγχος με ράβδους, εθελοντές του δήμου με κίτρινα γιλέκα και οι άνθρωποι της παραγωγής παλεύουν για να φέρουν βόλτα το πλήθος που όποτε ένας από τους παίκτες εμφανίζεται φευγαλέα φτάνει σε οργασμό.
«Ευρυδίκηηηηηηηη», «Γιώργοοοοοο», «Σάραααααα»...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Ντίνα Δασκαλοπούλου πατώντας ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου