Oλοι οι ηγέτες της Ρωσίας είχαν το ίδιο πρόβλημα...

Διαβάζοντας την ιστορία της χωρας, ο Πούτιν αποφασίζει για το μέλλον της...
Oλοι οι ηγέτες της Ρωσίας είχαν το ίδιο πρόβλημα: Πως θα εξημερώσουν ένα...
έθνος που είναι κληρονομικά ασταθές ανεξαρτήτως του συστήματος διακυβέρνησης που το διοικεί. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν δεν αποτελεί εξαίρεση. Πλησιάζοντας το τέλος του 17ου έτους στην εξουσία ο Πρόεδρος της Ρωσίας, όπως σημειώνει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυσή του το Stratfor, φαίνεται να αντιμετωπίζει προκλήσεις που θυμίζουν κρίσιμες - κομβικές στιγμές της πορείας της Τσαρικής Ρωσίας αλλά και της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Πούτιν, που δηλώνει λάτρης της ιστορίας, μένει να φανεί τι έχει διδαχθεί από τα λάθη των προκατόχων του, και αν θα μπορέσει να χαράξει μια άλλη πορεία. 

Το προφίλ


Ειδικότερα, ο Πούτιν ήρθε στην εξουσία ως ένας σωτήρας σε μια περίοδο χάους, ομοίως με ηγέτες του παρελθόντος της χώρας. Ο Τσάρος Μιχαήλ ο Πρώτος, ιδρυτής της δυναστείας των Ρομανώφ, όπως και ο Λένιν, προέκυψαν ύστερα από γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία, τόσο οι Ταραγμένοι Χρόνοι του 17ου αιώνα όσο και η Ρωσική Επανάσταση του 1917. Ο Πούτιν εκτοξεύθηκε στην εξουσία μέσα από την επίσης ιστορική και ταραγμένη περίοδο της δεκαετίας του 1990, όταν η Ρωσία βρισκόταν σε άθλια οικονομική κατάσταση υπό τον Πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν - τον πρώτο μετασοβιετικό Πρόεδρο. Εκείνη την εποχή, μια ομάδα πλούσιων επιχειρηματιών είχαν "κλέψει" τις περισσότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και ένας ακόμη πόλεμος με την Τσετσενία προετοιμαζόταν. Η ίδια η κυβέρνηση, ταυτόχρονα, ήταν σε παράκρουση με τις διαφορετικές απόψεις να συγκρούονται μεταξύ τους. 

Τόσο για την Ρωσία, όσο και για όλο τον κόσμο, ο Πούτιν ήταν ένα αίνιγμα, που έκανε όνομα στην Αγία Πετρούπολη και όχι στην Μόσχα. Αλλά η ηγετική παρουσία του ως επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, ως πρωθυπουργός και αργότερα ως Πρόεδρος κέρδισε τους Ρώσους. Ο Πούτιν έστρωσε τα πράγματα με περιοχές που βρίσκονταν σε αναβρασμό, έστειλε τον στρατό στην Τσετσενία, επανέφερε σε κρατικό έλεγχο στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, και συγκρούστηκε με τη διεφθαρμένη πολιτική ελίτ της περιόδου. Όλα αυτά, ενώ την ίδια στιγμή είχε υποσχεθεί να αυξηθούν οι μισθοί, να ανοικοδομηθεί η Ρωσία και να αποκτήσει ξανά την θέση που της αξίζει το διεθνές στερέωμα. Ήθελε ακόμη να βελτιώσει τις σχέσεις της χώρας με τη Δύση. 

Παρά τις διαφορετικές του αντιλήψεις για το μέλλον, όμως, οι δυσκολίες στη διακυβέρνηση παρέμεναν. Ο Πούτιν έπρεπε να διοικήσει μια αχανή σε έκταση χώρα, την οποία κατοικούν πολλές διαφορετικές ομάδες ανθρώπων, με την οικονομία σε κακή κατάσταση και τους εχθρούς ολόγυρα. Όπως και οι προκάτοχοί του, άρχισε να υιοθετεί ένα πιο αυταρχικό μοντέλο εξουσίας προκειμένου να διατηρήσει την σταθερότητα. Το Κρεμλίνο απαγόρευσε τα ανεξάρτητα ΜΜΕ, τα αντισυστημικά κόμματα, τις ξένες ΜΚΟ. Σήμερα πια, η διαφωνία αντιμετωπίζεται ως τρομοκρατική πράξη και οι διαμαρτυρίες καταστέλονται άμεσα. Οι πρακτικές του ερμηνεύονται στο δόγμα ότι η Ρωσία είναι πολύ εύθραυστη για να κυβερνηθεί χωρίς ισχύ, πόσο μάλλον σε μια περίοδο  που η αναμέτρηση με τη Δύση θυμίζει την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Ο άνθρωπος που κάποτε έλεγε ότι η Ρωσία θα μπορούσε να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, τώρα αναγνωρίζει την Συμμαχία ως τον κύριο εχθρό του. 

Τα εμπόδια

Ύστερα από χρόνια όμως, στα οποία ο Πούτιν παρουσιάστηκε ως ο σκληρός στην εσωτερική αλλά και την διεθνή σκηνή, αντιμετωπίζει προκλήσεις που θέτουν σε κίνδυνο την σταθερότητα του συστήματος που ο ίδιος δημιούργησε. H ρωσική οικονομία σταθεροποιείται σε μια κατάσταση στασιμότητας, και παρόλο που η κυβέρνηση μπορεί να κινηθεί, οι Ρώσοι έχουν διαφορετική άποψη. Ξοδεύοντας τον μισό τους μισθό σε τρόφιμα, το 25% του βλέπει μειώσεις ή αστάθεια στους μισθούς, ενώ το 14% ζει στην φτώχεια. Η φτωχοποίηση μάλιστα του πληθυσμού αυξάνεται με ρυθμούς μεγαλύτερους από εκείνους της δεκαετίας του '90. 

Επίσης το Κρεμλίνο πρέπει να αντιμετωπίσει και τις αλλαγές στα δημογραφικά στοιχεία. Περισσότερο από το 25% του πληθυσμού έχει γεννηθεί μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, που σημαίνει ότι ένας ολοένα και αυξανόμενος αριθμός Ρώσων δεν έχουν καμία μνήμη από το χάος που επικρατούσε πριν αναλάβει την διακυβέρνηση ο Πούτιν. Τα social media, επιπλέον, καθιστούν ακόμη πιο δύσκολο για τη Μόσχα να ελέγξει τις ειδήσεις που διαβάζει το κοινό. Όσο γερνούν οι ηγέτες της χώρας, μαζί τους παρακμάζει και το πολιτικό σύστημα που αναρριχήθηκε επί εποχής Πούτιν. Ταυτόχρονα, οι εντάσεις μεταξύ των θρησκευτικών ομάδων, κυρίως Χριστιανών και Μουσουλμάνων, εντείνονται. 

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του tvxs, ΕΔΩ...