Ο κορυφαίος φωτογράφος Roger Ballen μιλά στο LIFO...
O Roger Ballen γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1950 αλλά ζει μόνιμα στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής τα τελευταία τριάντα χρόνια. Στα... τέλη της δεκαετίας του '60, μια μεγάλη και πολύ συναρπαστική εποχή για την Καλιφόρνια, σπουδάζει ψυχολογία στο Berkeley, παίρνει το πτυχίο του, αλλά λίγο αργότερα χάνει την μητέρα του και αφού η Αμερική τον πονάει, αποφασίζει να φύγει μακριά της για ένα διάστημα.
Πρώτος σταθμός το Κάιρο και από εκεί, με ώτο-στοπ, στο Κέιπ Τάουν. Λίγο αργότερα σχεδιάζει, λίγο αφηρημένα, ένα άλλο μεγάλο ταξίδι, φτάνει από την Κωνσταντινούπολη στη Νέα Γουινέα και μετά από τέσσερα χρόνια επιστρέφει πάλι πίσω στην Αμερική, όπου θα κάνει ένα διδακτορικό στη γεωλογία. Το '82 το επάγγελμά του τον φέρνει πάλι πίσω στα ορυχεία της Νότιας Αφρικής. Εκεί, δουλεύοντας ταυτόχρονα ως γεωλόγος, φωτογραφίζει τα σπίτια και τους λευκούς κατοίκους της αγροτικής περιφέρειας, πριν ακόμη αναπτύξει το θεατρικό και εκφραστικό στυλ του το οποίο θα αρχίσει να γίνεται όλο και πιο εμφανές στα τέλη της δεκαετίας του '90. Στα βιβλία του περιλαμβάνονται τα Boyhood (1979), Dorps (1986), Plattenland (1994), Outland (2001), Shadow Chamber (2005), Boarding House (2009), Animal Abstraction (2011), I Fink U Freeky (2013), Asylum of the Birds (2014) και το πιο πρόσφατο The Theatre of Apparitions (2016), στο οποίο ο Ballen απομακρύνει κάθε έμβιο όν που μπορεί να ζούσε στο προηγούμενο έργο του και στήνει μια άνευ προηγουμένου πρωτόγονη παράσταση με το φως και τη σκιά. Έργα του περιλαμβάνονται στις μόνιμες συλλογές του μουσείων Stedelijk (Άμστερνταμ), Centre Georges Pompidou (Παρίσι), Victoria and Albert (Λονδίνο) και Museum of Modern Art (Νέα Υόρκη).
Όπως λέει και ο ίδιος δεν σπούδασε ποτέ φωτογραφία. Είναι αυτοδίδακτος. Αν όμως υπάρχει κάποιος που του έμαθε ότι «η φωτογραφία είναι ένας τρόπος να κοιτάς στον καθρέφτη» αυτή ήταν η μητέρα του. Η Adrienne Βallen, ήταν μέλος του διάσημου πρακτορείου Μagnum και από το 1963 μέχρι το 1967 εργάστηκε ως photo editor δίπλα σε σπουδαία ονόματα όπως ο Ηenri Cartier-Bresson, Edward Streichen, André Kertész, Elliot Erwitt και Bruce Davidson. Παθιασμένη με τη δουλειά της και με τη φωτογραφία, βοηθούσε τους μεγάλους φωτογράφους να οργανώνουν τις φωτογραφήσεις τους, έβρισκε τους σωστούς ανθρώπους στα μέρη που ήθελαν να φωτογραφίσουν και επίσης ήταν υπεύθυνη για την αρχειοθέτηση των φωτογραφιών τους. Tα φωτογραφικά λευκώματα ήταν πάντα στιβαγμένα στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού και οι τοίχοι στο σπίτι στολισμένοι με ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Συχνά περνούσαν από το σπίτι και οι διάσημοι δημιουργοί τους. Ο Roger έλαβε την πρώτη του κάμερα, δώρο από την μητέρα του, όταν ήταν δεκατριών. Δέκα χρόνια αργότερα, όμως, ο ξαφνικός θάνατος της ήταν το τραγικό συμβάν που θα τον έστελνε για πάντα σε ένα μεγάλο ταξίδι προσωπικής εξερεύνησης.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου