12.8.17

Και να μην υπήρχε ο Μαδούρο...


...κάποιοι έπρεπε να τον εφεύρουν...

«Εσείς πόσες φορές καταδικάσατε τη Βενεζουέλα του Μαδούρο σήμερα;». Προσεχώς -αν όχι ήδη- η ερώτηση αυτή θα απευθύνεται με αυστηρότητα σε όλους τους πολιτικούς που...
ξεφεύγουν έστω και λίγα εκατοστά αριστερότερα του «κέντρου».

Οι δε απαντήσεις τους θα καταγράφονται στο βιογραφικό τους και θα καθορίζουν το πολιτικό τους μέλλον. Ή έτσι τουλάχιστον νομίζουν όσοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λοιποί «ειδήμονες» που τοποθετούνται στο «κέντρο» και δεξιότερα αυτού έχουν αναγάγει τη Βενεζουέλα σε εργαλείο επίθεσης στον αντίπαλο.

Ανεξαρτήτως της άποψης που μπορεί να έχει ο καθένας για τις αιτίες που έχουν οδηγήσει στη σημερινή έκρυθμη κατάσταση στη Βενεζουέλα και την πολιτική ποιότητα του προέδρου της, Νικολάς Μαδούρο, οι εξελίξεις στη λατινοαμερικανική χώρα, που μέχρι πρότινος αποτελούσε σημείο αναφοράς για την Αριστερά παγκοσμίως, και η χρήση τους με στόχο τη «δολοφονία χαρακτήρων» ξεφεύγουν ενίοτε από τα όρια της προπαγάνδας και αγγίζουν τη σφαίρα της κωμωδίας.

Ο όψιμος εντοπισμός της Βενεζουέλας στον παγκόσμιο χάρτη από τη Νέα Δημοκρατία και ορισμένα φιλικά σε αυτή ΜΜΕ και η ανόητη αντιπολιτευτική τακτική μέσω Καράκας δεν είναι κάτι καινούργιο και, φυσικά, καθόλου πρωτότυπο.

Την απειλή «θα μας κάνουν Βενεζουέλα» τη λούστηκε το Podemos στην Ισπανία, λόγω των παλαιότερων επαφών ορισμένων στελεχών του με τη χώρα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Την αντιμετώπισε προεκλογικά και ο Ζαν-Λικ Μελανσόν στη Γαλλία, ενώ τώρα ο Τζέρεμι Κόρμπιν στη Βρετανία καλείται από εχθρούς και «φίλους» να καταδικάσει σώνει και καλά τη «δικτατορία του Μαδούρο»...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Κορίνας Βασιλοπούλου πατώντας ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια: