Στις 12 το μεσημέρι στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών θα γίνει η κηδεία της αγαπημένης τραγουδοποιού Αρλέτα, η οποία άφησε την...τελευταία της πνοή προχθές το μεσημέρι.
Η τραγουδοποιός νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες στη ΜΕΘ του νοσοκομείου «Αγία Όλγα» έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο παράλληλα με έμφραγμα και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών.
Τα παιδικά χρονιά, τραγούδι, συνεργασίες
Το πραγματικό της όνομα ήταν Αργυρώ-Νικολέτα Τσάπρα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και μέχρι την εφηβεία της έζησε στην Αγίου Κωνσταντίνου στο Μεταξουργείο. Για πολλά χρόνια έζησε στην αγαπημένη της περιοχή τα Εξάρχεια ενώ τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια κατοικούσε στην πλατεία Κυψέλης.
«Μικρή ήθελα να γίνω... λούστρος! Το εξάσκησα το επάγγελμα από τα πέντε μου ως τα οκτώ καταστρέφοντας πολλά παπούτσια και κάλτσες! Μετά ήθελα να γίνω… άλογο! Αρκετά αργότερα ήξερα τι ήθελα να κάνω. Ήθελα να σπουδάσω ζωγραφική και έγινα.. τραγουδίστρια!!!»
Η Αρλέτα από την σχολή Καλών Τεχνών βρέθηκε στο τραγούδι.. Από το εργαστήρι του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη στα χέρια του Γιώργου Παπαστεφάνου και του παραγωγού Αλέκου Πατσιφά.
Ο πρώτος δίσκος βγήκε το 1966 με το όνομα «Αρλέτα». Με τους πρώτους της συνεργάτες να είναι: Γιάννης Σπανός, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Χουλιάρας, Γιώργος Κοντογιώργου. Σε εκείνο το δίσκο ξεχώρισαν τα τραγούδια: «Μια φορά θυμάμαι», «Τις άδειες νύχτες», «Το πέτρινο χαμόγελο».
Πρώτη εμφάνιση της στην μπουάτ «Νεφέλες» και μετά στην «Παράγκα», στα «Ταβάνια» - Την ωραιότερη, όπως έλεγε μπουάτ της, μέχρι που η δικτατορία αποφάσισε να της απαγορεύσει να τραγουδά.
«Δεν μπορούσαν να με κατατάξουν! Αυτό ήταν το έγκλημα μου!. Ημουν ακατάτακτη! Θα τους άρεσε να ξέρουν προς τα που πάω, δεξιά, αριστερά, στη μέση.. Εγώ δεν πήγαινα πουθενά!», έλεγε σε συνέντευξή της η τραγουδοποιός.
Μετά από ένα περίπου χρόνο επέστρεψε στις μπουάτ και στο στούντιο όπου τα επόμενα χρόνια ηχογραφεί τους δίσκους: «Αρλέτα 2», «Στο ρυθμό του αγέρα» [1968], «12+1 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι» [1969], «Εξι μέρες» [1970].
Με την μεταπολίτευση, μετά από πρόσκληση του Ζώρζ Μουστακί τραγούδησε στο θέατρο «Bobino» στο Παρίσι.
Τα περισσότερα τραγούδια ήταν δικά της, στίχοι και μουσική. Συνεργάστηκε όμως και με πολλούς συνθέτες: Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Σπανός, Νίκος Μαμαγκάκης, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Χουλιάρας, Γιώργος Κοντογιώργος, Ελένη Καραϊνδρου, Σταμάτης Κραουνάκης και βέβαια με τον Λάκη Παπαδόπουλο - τον Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ - που σηματοδότησε την «επιστροφή» της το 1984-1985 με δυο επιτυχημένους δίσκους: «Περίπου», «Τσάϊ γιασεμιού» [ξεχώρισαν η «Σερενάτα», «Τσάϊ γιασεμιού», «Τα ήσυχα βράδυα», «Βatida de coco».
Η πορεία της Αρλέτας εκτός από τους δίσκους περιλαμβάνει ζωντανές εμφανίσεις σε μπουάτ, μουσικές σκηνές, συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, Κύπρο, Παρίσι, Λονδίνο, Μόναχο, Στοκχόλμη, Τορόντο κα
Παράλληλα με το τραγούδι είχε σχεδιάσει εξώφυλλα δίσκων και είχε εικονογραφήσει βιβλία. Για δυο χρόνια είχε την δική της ραδιοφωνική εκπομπή, ενώ το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Από που πάνε για την άνοιξη» [Εκδόσεις Καστανιώτη] με στίχους, πεζά αλλά και ζωγραφιές.
Η Αρλέτα στα 50 χρόνια αυτής της πορείας τουλάχιστον πέντε φορές σταμάτησε να τραγουδά.
«Εκεί που νόμιζα ότι έχω τελειώσει κάτι γινόταν και ξανάρχιζα! Ήμουνα εντελώς ακατάλληλη γι’ αυτό για το οποίο ξεκίνησα να κάνω!.. Δεν διαθέτω κανένα από τα προσόντα που έπρεπε να διαθέτει μια τραγουδίστρια. Άσχημη δεν ήμουν αλλά δεν ήμουν καθόλου κοκέτα. Επέμενα να παίζω κιθάρα και όχι ορχήστρα. Τα γούστα μου ως προς τα τραγούδια ήταν εξαιρετικά αυστηρά - κυρίως ως προς τον στίχο. Ήμουνα πολύ κακή στις δημόσιες σχέσεις.. Τώρα πως βρίσκομαι ακόμα εδώ και σας.. βασανίζω, εσείς φταίτε, όχι εγώ!!», έλεγε σε συνεντεύξεις της αλλά και στους θαυμαστές της.
Η πιο χαρακτηριστική περιγραφή για τη θέση της Αρλέτας στο τραγούδι δεν έχει κατατεθεί από κάποιον μουσικοκριτικό αλλά από έναν απλό ακροατή των τραγουδιών της, ο οποίος της είχε πει κάποτε, παρεμβαίνοντας ζωντανά σε ραδιοφωνική εκπομπή όπου εκείνη έδινε συνέντευξη: «Αν το ελληνικό τραγούδι είναι ποτάμι, εσείς βρίσκεστε από τη μία όχθη του και όλοι οι άλλοι από την άλλη». Η φράση τής άρεσε και έκτοτε την χρησιμοποιούσε. «Αυτό βέβαια με κάνει να φαίνομαι σαν την τρελή του χωριού. Εγώ δεν νιώθω καθόλου έτσι. Το τραγούδι σήμερα δεν αποτελεί πια την ουσία, έχει γίνει ένα πρόσχημα: πρόσχημα για να βγουν ωραία παιδιά να χορεύουν, πρόσχημα για να γυριστούν εντυπωσιακά βιντεοκλίπ».
Η περιπέτεια της υγείας της
Οι περιπέτειες της υγείας της ξεκίνησαν 11 Φεβρουαρίου του 2008, τρία λεπτά πριν ανέβει στην σκηνή του Δημοτικού θεάτρου του Βόλου όταν υπέστη βαρύ εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να εισαχθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο του Βόλου όπου οι γιατροί όλη την νύχτα έδωσαν μάχη στο χειρουργείο να την κρατήσουν στην ζωή. Η Αρλέτα πάλεψε πολλούς μήνες στο νοσοκομείο του Βόλου και σε νοσοκομεία της Αθήνας. Και τα κατάφερε. Το εγκεφαλικό που λίγο έλειψε να της στερήσει τη ζωή, δεν τις «άφησε» τίποτα!. «Μια περίπτωση στο εκατομμύριο», έλεγαν τότε οι γιατροί.
«Όταν συνήλθα ήμουν τελείως παράλυτη και δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να ξανά σταθώ στα πόδια μου.. Το ότι σώθηκα είναι σίγουρα θαύμα. Έκανα ένα χρόνο να σταθώ στα πόδια μου μετά από έξι μήνες στα νοσοκομεία. Ήταν μια τρομακτική εμπειρία.. Βγήκα από τα «πέτρινα χρόνια» μου με.. χρέη προς όλους όσους στάθηκαν δίπλα μου και τους ευχαριστώ από καρδιάς, ως τον τελευταίο που μου έστειλε email ή έκανε μια προσευχή όταν την χρειαζόμουν τόσο. Και ήταν πολλοί! Περισσότεροι από όσους θα μπορούσα να φανταστώ!. Ζητώ συγνώμη δεν το ήξερα! Ελπίζω κάτι να τους προσφέρω και εγώ με το τραγούδι μου… Και πάλι χαίρετε φίλοι μου. Ευχαριστώ από καρδιάς!.»
Η Αρλέτα κατάφερε το ακατόρθωτο. Ένα χρόνο μετά στάθηκε και πάλι στα πόδια της!. Και μετά ήρθαν οι συχνές, μικρές μας βόλτες στην Φωκίωνος Νέγρη γύρω από το σπίτι της.. Καφεδάκι στην πλατεία όπου κρυφά μου «έκλεβε» και κανένα τσιγάρο, κουβεντούλα και πάλι να μου μιλά για σχέδια, η Αρλέτα που με τίποτα δεν το βάζει κάτω!
«Με το τραγούδι μου ήθελα πάντα να λέω ιστορίες, τίποτα περισσότερο!
Να διηγούμαι κάτι που με απασχολούσε ή κάτι το οποίο με πόναγε ή κάτι το οποίο μου άρεσε. Ήθελα να το διηγηθώ και με αυτόν τον τρόπο μπόρεσα να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Δεν ήταν καθόλου εύκολο αυτό, ούτε για τον κόσμο, ούτε για μένα, αλλά τελικά έγινε και η επαφή αυτή ήταν το μεγαλύτερο κέρδος που πήρα από το τραγούδι!!..»
Τέλη Γενάρη του 2017 η κατάστασή της κρίθηκε σταθερή, αλλά εκείνη επέμενε να δίνει μάχη με τη ζωή της. Αυτή τη φορά στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Αγίου Όλγα», έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο αλλά και έμφραγμα. Εκεί έμελλε να αφήσει και την τελευταία της πνοή.
Η Αρλέτα πέθανε το μεσημέρι της Τρίτης 8 Αυγούστου στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» αφήνοντας πίσω της ένα δυσαναπλήρωτο κενό σε φίλους, συγγενείς αλλά και ολόκληρη την ελληνική μουσική σκηνή...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου