Δυστυχώς έγινε αυτό που δε μπόρεσε να αποφευχθεί τους τελευταίους έξι μήνες, όπου η αγαπημένη μας Αρλέτα νοσηλευόταν στο...νοσοκομείο: Έφυγε από τη ζωή πριν από λίγη ώρα στα 72 της χρόνια. Τέλος εποχής! Ημέρα θλίψης για το ελληνικό τραγούδι και δεν είναι σχήμα λόγου...
Τέσσερις συνεντεύξεις αξιώθηκα να πάρω από την Αρλέτα ακριβώς μέσα σε μία δεκαετία, από τον Ιανουάριο του 2005 μέχρι και τον Ιούνιο του 2015. Η πρώτη έγινε κατά ανάθεση του Θανάση Συλιβού και δημοσιεύθηκε στο τεύχος 16 (Ιανουάριος – Μάρτιος 2005) του περιοδικού ''Μετρονόμος''. Άρεσε τόσο εκείνη η πρώτη μας συνέντευξη στην Αρλέτα, ώστε κάποια στιγμή μού τηλεφώνησε, μου είπε ότι με χρήζει αποκλειστικό δημοσιογράφο της για τα επόμενα χρόνια και μου τό'κλεισε. Τεράστια γενναιοδωρία εκ μέρους της, αν και τη στιγμή του τηλεφωνήματος αυτού την ξέχασα σύντομα. Λίγα χρόνια μετά, τον Φεβρουάριο του 2008 η Αρλέτα μας λαχτάρησε. Ένα βαρύ αιμορραγικό εγκεφαλικό παραλίγο να τη στείλει στο θάνατο. Ευτυχώς που βρέθηκε κοντά της ο νευροχειρουργός Σλατινόπουλος και έφυγε με χιόνια από τη Λάρισα για τον Βόλο, όπου τη χειρούργησε πραγματικά σε συνθήκες ορεινού χειρουργείου. Αξέχαστη και απερίγραπτη η συγκίνηση που νιώσαμε όλοι στα τέλη του 2009, όταν η Αρλέτα ξαναβγήκε στη σκηνή του ''Παλλάς'', κρατώντας το χέρι του ιατρού της. Εκεί ήταν ο Σπανός, ο Παπαστεφάνου, ο Κωτούλας, ο Σαββόπουλος, η Κωχ, ο Λόλεκ και το πνευματικό της παιδί, ο Γιώργης Χριστοδούλου. Βέβαια, η δική μου συγκίνηση ήταν ακόμα μεγαλύτερη, καθώς η ίδια τήρησε ότι μού'χε πει στο προ ετών τηλεφώνημα της. Η συνεργάτιδα της τότε, Σωτηρία Μπαβέλλου, ειδοποίησε το περιοδικό ''Δίφωνο'' πώς ζητάει εμένα για να μου δώσει την πρώτη, μετά την περιπέτεια της υγείας της, μεγάλη συνέντευξη. Έτσι και έγινε.
Ξαναβρεθήκαμε, τα είπαμε, μου χάρισε κιόλας σκίτσα της, ενόσω έπαιρνε τζούρες στα κρυφά από τα τσιγάρα μου. Η επόμενη συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πάλι για το ''Δίφωνο'' σε λιγότερο από ένα χρόνο με αφορμή την έκδοση του άλμπουμ της, ''Και πάλι χαίρετε''. Ομολογώ πως είχα ενστάσεις για να δημοσιεύσω ακόμη μία συζήτηση μας με την Αρλέτα με το φόβο να έχουμε ''εξαντλήσει'' τα θέματα μας. Η ίδια όμως ήξερα ότι το ήθελε και ποιος θα της χάλαγε χατήρι; Τελικά εκεί κατάλαβα πως αν υπήρχε λόγος για να μου δίνει μία συνέντευξη κάθε μήνα, πάλι διαφορετικά πράγματα θα λέγαμε! Ενδιαμέσως, δε θα ξεχάσω ένα απόγευμα που της κάναμε αρμένικη βίζιτα μαζί με τον Αλέξανδρο Μίαρη από το συγκρότημα Electric Litany. Φορτώσαμε, θυμάμαι, μια μεγάλη τριανταφυλλιά στο λεωφορείο μέχρι την πλατεία Κυψέλης. ''Καλώς τα φρικιά με τα λουλούδια'' ήταν τα λόγια της Αρλέτας σαν μας υποδέχτηκε στο σαλόνι της...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Αντώνη Μποσκοΐτη από lifo.gr πατήστε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου