11.8.17

Τσίπρας – Μητσοτάκης: ένα συγκριτικό “test drive”...


...πολιτικής, μεθόδων και επιδιώξεων και μια… έκπληξη!

Θα  μπορούσε να είναι το θέμα των εξετάσεων σε πρωτοετείς φοιτητές  σχολής πολιτικής επιστημών: “Μπορεί ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πείσει ότι αποτελεί...
εναλλακτική λύση απέναντι στην κυβέρνηση,  όταν την αντιπολιτεύεται: για τους σημαιοφόρους και την πρωινή προσευχή στα δημοτικά σχολεία, τη κατάσταση στη Βενεζουέλα, την μικρόψυχη σαπουνόπερα του Βαρουφάκη, την αριστεία, τα Εξάρχεια, τον ακτιβισμό του Ρουβίκωνα, τις σαχλαμάρες που εκστομίζουν αδέσποτα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, και το  πέτσινο γκολ του ΠΑΟΚ;”.

Αυτό είναι το υλικό με το οποίο πολιτεύεται πλέον η ΝΔ απέναντι στην κυβέρνηση.  Μακριά από την  πραγματική πολιτική και την οικονομία,  αναζητάει «πιασάρικες» αφορμές , που της δίνουν συνήθως τα φιλικά της ΜΜΕ – στα οποΊα έχει κάνει σέρβις η ίδια προηγουμένως, για κερδίσει χρόνο στα δελτία ειδήσεων καναλαρχών με τους οποίους συστρατεύεται…

Ο Τσίπρας μετά τις αρχικές αδεξιότητες, περνάει το ένα μετά το άλλο τα εμπόδια – που η διαχείριση των προκατόχων του  δημιούργησε στη χώρα. Συζητάει για την οικονομία, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη εσωτερικά και διεθνώς. Έχει ανοικτή γραμμή με το κοινοτικό κέντρο και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Μακρόν και τον Ιταλό Πρωθυπουργό, χειρίσθηκε σθεναρά με τον Κοτζιά το Κυπριακό -το οποίο δεν έλυσε αλλά δεν το «πούλησε» κιόλας. Με λίγα λόγια κάνει πολιτική πάνω σε ένα σχεδιασμό που έχει διασφαλίσει την υποστήριξη των Ευρωπαίων και οργανώνει την τάση ανάστροφης κρίσιμων μεγεθών της οικονομίας. Δηλαδή, συσσωρεύει στοιχεία απολογισμού και αριθμούς για τις επόμενες κάλπες.

Από την πλευρά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγκαταλείπει την προσπάθεια να πείσει ότι η κυβέρνηση καταρρέει -στους στόχους που θα  ήταν υποχρεωμένος να πιάσει και ο ίδιος αν ήταν κυβέρνηση, αφού το ίδιο Μνημόνιο υπέγραψαν- όπως προηγουμένως εγκατέλειψε το αίτημα για πρώτες εκλογές.

Τώρα προσπαθεί να πείσει πως ο Τσίπρας, είναι αδίστακτος, τυχοδιώκτης, άθεος, δεν είναι καλός πατριώτης, συμπαθεί τον Μαδούρο, είχε σκέψεις που έφταναν ως την έξοδο από την ευρωζώνη στην πρώτη κυβέρνησή του, δεν πιστεύει στην αξιολόγηση, μέσα του δεν θέλει να προκόψει η χώρα, είναι κακό παιδί και ζηλεύει τους επιτυχημένους- τι περιμένεις από πρώην καταληψίες; Με λίγα λόγια κάνει κάτι ανάμεσα σε μικροπολιτική και σε αντιγραφή ακραίων αντιλήψεων που χαρακτήριζαν τον Αντ. Σαμαρά και τον Ευ. Αβέρωφ. Αν ξεχαστεί, τον φέρνει στον ίσιο δρόμο ο Άδωνις...


Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Γ. Λακόπουλου πατώντας ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια: