Μεγάλες πιένες γνωρίζει το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη «Ενήλικες στο δωμάτιο» στην Ευρώπη. Η μεγάλη...βελγική (φλαμανδόφωνη) εφημερίδα De Standaard , με τίτλο «162 τρελές ημέρες» γράφει χαρακτηριστικά:
«Αυτή είναι μια κακή συμφωνία για σας Έλληνες πατριώτες».
Βρισκόμαστε στον Ιούνιο του 2015. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι ξεκάθαρος απέναντι στον Γ. Βαρουφάκη. Εδώ και μήνες ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ‘έχει βάλει το μαχαίρι στο λαιμό’ της Ελλάδας. Απαιτεί από τη νέα ελληνική κυβέρνηση του ακροαριστερού Α. Τσίπρα να συμφωνήσει με ένα νέο πακέτο λιτότητας και απορρίπτει ασυζητητί κάθε πρόταση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Όταν όμως ο Βαρουφάκης τον ρωτάει εάν ο ίδιος θα υπέγραφε ένα τέτοιο κείμενο (Μνημόνιο) σε περίπτωση που ήταν στη θέση του, ο Σόιμπλε δεν διστάζει να απαντήσει: «Όχι, ως πατριώτης δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο».
Πρόκειται για ένα από τα πολλά στιγμιότυπα που περιγράφει ο Βαρουφάκης από την πεντάμηνης διάρκειας θητεία του στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Διαρκώς συναντά αντιπάλους, οι οποίοι παραδέχονται ότι ούτε εκείνοι θα κατάφερναν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση. Τόσο η Κριστίν Λαγκάρντ όσο κι ο Πιέρ Μοσκοβισί εκμυστηρεύονται σε προσωπικές συνομιλίες τους ότι οι λύσεις που προτείνει η τρόικα δεν πρόκειται να αποδώσουν καρπούς.
Ωστόσο κατά τη διάρκεια των επίσημων συνεδριάσεων δεν μεταβάλλουν τις απόψεις τους ούτε κατά ένα χιλιοστό προς την κατεύθυνση που επιθυμεί ο Βαρουφάκης. Αποδεικνύεται λοιπόν για μια ακόμα φορά ότι στην πολιτική δεν αρκεί να έχεις δίκιο αλλά πρέπει να είσαι και σε θέση και να το κατοχυρώσεις.
Στο σημείο αυτό ο Βαρουφάκης, με τα μεγάλα λόγια του, δεν κατάφερε το παραμικρό. Όποιος διαβάζει όμως το βιβλίο του αναρωτιέται εάν κάποιος με χαμηλότερο προφίλ θα είχε καταφέρει τελικά κάτι περισσότερο. Επί πέντε μήνες αποδείχτηκε αδύνατο να γίνει μια συζήτηση ‘έξω από τα δόντια’ με την τρόικα, η οποία ήθελε πάση θυσία να αποτρέψει το ενδεχόμενο οι εχθροί της λιτότητας στην Ευρώπη και αλλού, να αισθανθούν δικαιωμένοι:
«Έπρεπε να φανούμε αυστηροί με τους Έλληνες διότι βρισκόταν στα σπάργανα μια ελληνική Άνοιξη», δήλωσε με κάθε ειλικρίνεια ο Σλοβάκος υπουργός Οικονομικών μέσω twitter. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Σόιμπλε το διατύπωσε ακόμα πιο ωμά: «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε οι εκλογές να αλλάξουν την οικονομική πολιτική».
Ο Βαρουφάκης έμεινε μόλις 162 μέρες υπουργός. Πείστηκε από τον Α. Τσίπρα να αφήσει την πανεπιστημιακή κοινότητα, προκειμένου να κατέλθει στην πολιτική. Με τον τρόπο αυτό ο Έλληνας οικονομολόγος θα είχε την ευκαιρία να μετουσιώσει σε πράξη τις ιδέες του για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και να απαλλάξει τη χώρα του από τον βραχνά της λιτότητας.
Τα πράγματα όμως, εξελίχθηκαν εντελώς στραβά. Κάπου στα μισά της υπουργικής του θητείας ο Βαρουφάκης έχασε την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού του. Όταν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, ο Τσίπρας έβαλε στην άκρη το μπαζούκα και εγκατέλειψε τις απειλές του περί Grexit.
Αυτή ήταν η κρίσιμη καμπή όπου σφραγίστηκε η μοίρα της Ελλάδας, πιστεύει ο Βαρουφάκης ο οποίος ήθελε να συνεχίσει την παρτίδα πόκερ. Έφυγε από την κυβέρνηση ακριβώς μια μέρα αφότου ο Τσίπρας, με ανεύθυνο τρόπο, συνθηκολόγησε.
Έκτοτε ο Βαρουφάκης προσπάθησε να ξεκινήσει μια πολιτική συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό υπήρξε ενδιαφέρον. Όμως, εξαιτίας τόσο των δικών του λαθών όσο και του ναρκισσισμού του, γρήγορα διακωμωδήθηκε από τους συνομιλητές του στις Βρυξέλλες.
Κάποια στιγμή η Λαγκάρντ δήλωσε ότι οι συζητήσεις στο δωμάτιο θα ήταν πιο εύκολες εάν γινόντουσαν μεταξύ ενηλίκων. Εκείνη ήταν η στιγμή που ο Βαρουφάκης συνέλαβε τον τίτλο του βιβλίου του «Ενήλικες σε ένα δωμάτιο». Στο εν λόγω βιβλίο ο Βαρουφάκης αποδεικνύει ότι διαθέτει μια εξαιρετική πένα. Έγραψε ένα συναρπαστικό θρίλερ με έντονο σασπένς ακόμα κι αν το τέλος είναι γνωστό, ενώ δεν λείπουν οι στιγμές όπου ξεδιπλώνει το χιούμορ του.
Το βιβλίο του Βαρουφάκη είναι κάτι περισσότερο από ένα ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών. Δίνει κυρίως μια μοναδική ματιά για το τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές ευρωπαϊκές πόρτες. Σίγουρα είναι μια ‘χρωματισμένη’ ματιά, την οποία όμως ευελπιστούμε ότι αργότερα θα έλθουν να συμπληρώσουν κι άλλες μαρτυρίες. Ο Βαρουφάκης όμως διαθέτει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: μπορούσε να παραθέσει μαρτυρίες από τις συνεδριάσεις που ηχογραφούσε με το κινητό του τηλέφωνο.
Προς το πρόσωπο του Σόιμπλε δείχνει σεβασμό. Μπορεί ο Γερμανός να του έκανε τη ζωή δύσκολη, το έκανε όμως ανοιχτά και δημόσια. Εξομολογήθηκε κάποια στιγμή στον Βαρουφάκη ότι θα προτιμούσε να δει τη Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, αλλά ότι δυστυχώς η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ δεν συμμεριζόταν την άποψή του αυτή.
Και για τη Λαγκάρντ, ο Βαρουφάκης δείχνει μια κάποια επιείκεια, όπως και για τον Εμανουέλ Μακρόν που υπήρξε την περίοδο εκείνη υπουργός Οικονομικών. Δεν υπήρξε όμως το ίδιο ‘μαλακός’ και με άλλους ομολόγους του.
Ο Μοσκοβισί προσπάθησε αρκετές φορές να παρέμβει πυροσβεστικά, αλλά τόσο ο Σόιμπλε όσο και ο σημαντικότερος ανθυπασπιστής του Γερούν Ντάισελμπλουμ του ‘έκοψαν τη φόρα’, κάτι που υπήρξε πολύ επώδυνο. Από τον Τσίπρα πάντως εμφανίζεται πολύ απογοητευμένος, ενώ για τον Ντάισελμπλουμ επιφυλάσσει τα πλέον φαρμακερά του βέλη: Σε καμιά στιγμή ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός δεν έτεινε χείρα βοηθείας προς τους Έλληνες, επιλέγοντας συνεχώς να παίρνει το μέρος του Σόιμπλε.
Για τις αλλόκοτες πιρουέτες των Ελλήνων διαπραγματευτών έχουν γραφεί πολλά. Αλλά και η στάση των αντιπάλων τους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προκαλεί πολλά ερωτηματικά. Η αλαζονεία των Ευρωπαίων τεχνοκρατών είναι παροιμιώδης.
Ευρωπαίοι μανδαρίνοι που δεν έχουν καν εκλεγεί, δεν ορρωδούν προ ουδενός, προκειμένου να ταπεινώσουν δημοκρατικά εκλεγμένους Έλληνες υπουργούς.
Και όταν ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης κατάφεραν να εξασφαλίσουν 1,5 δισ. ευρώ από τους Κινέζους για να καλυφθεί η διαφορά, το Βερολίνο έσπευσε να ασκήσει βέτο, ζητώντας από το Πεκίνο, σύμφωνα με τον Βαρουφάκη, να μην ανακατεύεται, ενόσω συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις. Και τούτο διότι η πίεση προς τους Έλληνες δεν έπρεπε να μειωθεί, ακόμα κι αν αυτό έκανε τον ελληνικό πληθυσμό ‘να ματώσει.’
Συμπέρασμα; Σε αυτό το μεγάλο ‘παιχνίδι ισχύος’ που εκτυλίχθηκε, θα έπρεπε κι άλλοι πρωταγωνιστές να είναι δακτυλοδεικτούμενοι και όχι μόνο εκείνοι που φορούσαν δερμάτινα τζάκετ και είχαν μηχανή.
Εξάλλου, ο Γ. Βαρουφάκης σε συνέντευξη στο Euractiv συστήσει στον Εμανουέλ Μακρόν να ακολουθήσει την πολιτική της «άδειας καρέκλας» στην Ε.Ε., όπως ο στρατηγός ντε Γκολ, αν και ο σημερινός Γάλλος πρόεδρος «έχει ήδη χάσει, έχει υποτιμηθεί από τη Γερμανία».
Ο Γ. Βαρουφάκης ανακοινώνει στην ίδια συνέντευξη ότι στις ευρωεκλογές του 2019 θα είναι υποψήφιος στη Γερμανία.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου