φιλοσοφία συνδυάζει η πρώτη μετασυνεδριακή εμφάνιση του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη στα ΜΜΕ. Μια
συνέντευξη στο «Βήμα»- την υπογράφει η Δήμητρα Κρουστάλλη- διαμορφώνει μια διαφορετική βερσιόν για όσα έλεγε στα προσυνέδρια. Ειδικά το οικονομικό πρόγραμμα που θα οριστικοποιούσε το συνέδριο, έγινε πιο ασαφές, κάποιες από τις «δεσμεύσεις» μετατρέπονται μισόλογα, και για άλλες απαιτείται διερμηνεία.
Στη συνέντευξη- περιβόλι ο πρόεδρος της ΝΔ λέει ότι «είναι αδιαπραγμάτευτη δέσμευσή μου η μείωση φόρων» – ως κεντρικός πυλώνας της οικονομικής πολιτικής του. Αδιαπραγμάτευτη απέναντι σε ποιον; Προφανώς εννοεί τους δανειστές. Αλλά εφόσον θα κάνει διαπραγματεύσεις για μια εξαγγελία του , αν γίνει πρωθυπουργός,- υπάρχουν δυο ενδεχόμενα. Το ένα ότι αυτή η εξαγγελία τελεί υπό αίτηση. Το άλλο ότι θα επιμείνει παρά τις αντιρρήσεις ων δανειστών -οπότε θα τινάξει τη χώρα στον αέρα.
Στόχος που δεν μπορεί να υπάρξει
Σε άλλο σημείο άλλωστε, αναφέρεται σε «συνεννόηση με τους εταίρους, ώστε να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα από το 3,5% στο 2%,». Συνεννόηση ή «αδιαπραγμάτευτο»; Στο σημείο αυτό χάνεται η μπάλα. Στην αρχή αναφέρεται στο… «λεγόμενο υπερπλεόνασμα», το οποίο θεωρεί αχρείαστο. Ακολούθως βαφτίζει τη μείωση των πλεονασμάτων «εθνικό στόχο»- καλεί δηλαδή και άλλους να αμφισβητήσουν τη συμφωνία. Και τέλος συμπεραίνει ότι αυτόν το στόχο «αδύνατον να τον διεκδικήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, καθώς δεν έχει την αξιοπιστία να προτάξει ένα τολμηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με αντάλλαγμα μικρότερα πλεονάσματα».
Δεν μπορεί ο Τσίπρας να διεκδικήσει έναν στόχο που… δεν μπορεί να τεθεί! Μπορεί όμως ο ίδιος «να διεκδικήσει και να επιτύχει μια συμφωνία για μικρότερα πλεονάσματα». Πώς; «Πρώτα θα αποδείξει στην πράξη ότι είναι μια αξιόπιστη και αποτελεσματική κυβέρνηση, η οποία θα επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, περιορίζοντας έτσι δραστικά την ανάγκη για υψηλά πλεονάσματα»
Από μόνη της η εξαγγελία δεν έχει λογική. Από τη μια υπόσχεται ότι θα χρηματοδοτήσει τις εξαγγελίες του πείθοντας τους δανειστές να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα και από την άλλη λέει ότι θα πειστούν… αφού εφαρμόσει μια πολιτική που χρειάζεται μια τετραετία για να αποδώσει- αλλά εν τω μεταξύ δεν θα μπορεί να εφαρμοστεί γιατί θα της λείπει η χρηματοδότηση που θα της εξασφάλιζε η μείωση του πλεονάσματος.
Τρελό, αν ληφθεί υπόψη ότι μιλάμε για πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί ως το 2022, ενώ ο ίδιος, αν γινόταν πρωθυπουργός, θα άρχιζε από το 2020 να αποδεικνύει ότι είναι … αξιόπιστος, με μια πολιτική που θα μπορούσε να αποδώσει το… 2024, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως βάση διαπραγμάτευσης για κάτι που θα έχει λήξει δυο χρόνια νωρίτερα.
Επί της ουσίας και μόνο το αίτημα για μείωση πλεονασμάτων θα σημαίνει αμφισβήτηση της συμφωνίας με συνέπειες που ο καθένας μπορεί φανταστεί. Ακόμη και ο ίδιος αφού μετά τη φοβέρα για το «αδιαπραγμάτευτο» προσφεύγει στην… καλή πίστη των δανειστών.
«Είμαι αισιόδοξος ότι θα βρούμε ευήκοα ώτα, καθώς από την πρώτη ημέρα της δικής μας διακυβέρνησης θα υλοποιήσουμε ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα τολμηρών μεταρρυθμίσεων, το οποίο έχουμε ήδη έτοιμο, περιορίζοντας παράλληλα τις αχρείαστες κρατικές δαπάνες».
Ποιες ακριβώς θα είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις κάποιες ακριβώς κρατικές δαπάνες θα περιορίσει, δεν το λεει.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Γ. Λακόπουλου, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου