17.12.17

Η ΝΔ προσπαθεί να αλλάξει δέρμα...

 Tα προγραμματικά συνέδρια των μεγάλων κομμάτων είναι σαν ομαδική προσευχή στην εξουσία. Η...
ελπίδα είναι ομόθυμη και το συναίσθημα κοινό. Οι φωνές διαφέρουν, αλλά λίγο ως πολύ ενώνονται πάνω στα ίδια λόγια.

Και όταν το κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση, οι εργασίες κυλούν με το βλέμμα στο ρολόι. Οχι για να περάσει η μέρα, αλλά ο χρόνος μέχρι τις εκλογές και την αναμενόμενη πολιτική αλλαγή. Στη Νέα Δημοκρατία κοιτάζουν το ρολόι τους, αλλά, μην τρελαθούμε, δεν είναι και για να τηλεφωνούν στον ράφτη για κουστούμια.

Το 11ο συνέδριο του κόμματος δεν πραγματοποιείται στο κατώφλι της προεκλογικής περιόδου, αν και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με αυτά. Αν οι εκλογές ήταν μία ανάσα μακριά, στο Εκθεσιακό Κέντρο στα Σπάτα θα έτριζαν οι τοίχοι από ντεσιμπέλ και χειροκροτήματα.

Αυτό το συνέδριο είναι διαφορετικό ή, τουλάχιστον, δεν είναι από εκείνα που θα έκαναν τον Δημήτρη Ρίζο να γράφει, πριν καμιά τριανταριά χρόνια στον «Ελεύθερο Τύπο», για τα φουσκωμένα από ενθουσιασμό στήθη των Νεοδημοκρατών. Αν το παρακολουθήσεις με βάση τα γνωστά πολιτικά ήθη, τότε λες ότι είναι διαδικαστικού χαρακτήρα, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η σαφής ιδεολογική στροφή προς τον φιλελευθερισμό. Για αυτό και είναι ένα συνέδριο με κώδικες TEDx, με παράλληλες συζητήσεις και ελκυστικούς ομιλητές.
Πόσες χειραψίες το λεπτό έκανε ο Μητσοτάκης;
 Πόσες χειραψίες το λεπτό έκανε ο Μητσοτάκης;

Αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο από τον Μητσοτάκη. Εκείνο που, πραγματικά, δεν περίμενα, ήταν η απουσία των γνωστών ΟΝΝΕΔιτών με τις σημαίες και τα συνθήματα. Δεν υπήρχε εκείνη η χαρακτηριστική «γαλαρία» των συνεδρίων που κουνάει σημαίες και ανταλλάσσει πάσες συνθημάτων με τον ομιλητή. Είναι επίσης ένα συνέδριο χωρίς soundtrack, απολύτως ουδέτερο μουσικά. Εντάξει, ακούστηκε ένα (απροσδιόριστο) μουσικό θέμα όταν έφτασε ο Μητσοτάκης, χαμήλωσαν τα φώτα λες και πήγαν να κάνουν ατμόσφαιρα ΝΒΑ, αλλά μέχρι εκεί. Ομως αυτό που δεν θα μπορέσω ποτέ μου να καταλάβω, είναι για ποιο λόγο τα πάντα πρέπει να ξεκινούν με καθυστέρηση. Το συνέδριο επρόκειτο να αρχίσει στις 10 το πρωί. Ξεκίνησε μία ώρα αργότερα. Δεν γίνεται να θέλεις να σώσεις τη χώρα, να ισχυρίζεσαι ότι προσέρχεσαι σε ραντεβού με την Ιστορία, αλλά ταυτοχρόνως να μην μπορείς να ξεκινήσεις ένα συνέδριο στην ώρα του.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Κώστα Γιαννακίδη, ΕΔΩ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: