Ποια είναι η διαφορά του φιλόδοξου επιχειρηματία από τον φιλόδοξο, αμοραλιστή πολιτικό; Ο...
πρώτος πουλάει για να μεγαλώσει, όπως για παράδειγμα κάνει σήμερα ο Ρούπερτ Μέρντοχ, ενώ ο δεύτερος πουλιέται για να μεγαλώσει εκείνα τα επιχειρηματικά συμφέροντα που θεωρεί πως του διασφαλίζουν την ύπαρξη και την προοπτική. Ας αποφύγω τα παραδείγματα για να μην παρεξηγηθώ από την αρχή. Ο αναγνώστης των σημειωμάτων μου θα έχει μπόλικα και ασχέτως προσδιορισμού στο δίπολο δεξιά-αριστερά.
Είναι κάτι καινούργιο και καινοτόμο αυτό; Καθόλου! Είναι παλιό, αλλά δεν θα το μάθεις από την κλασική πολιτική οικονομία (: την αφελή οικονομία, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ), ούτε από την κλασική πολιτική μεθοδολογία (: την αγαθιάρικη πολιτική επιστήμη, όπως την θεωρώ).
Το γνωρίζουν έξυπνοι επιχειρηματίες στην Ελλάδα και πονηροί πολιτικοί από όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς χώρους; Ασφαλώς! Δεν είναι πίσω η Ελλάδα σε αυτά. Το έχω διαπιστώσει εμπειρικώς ως σύμβουλός τους. Στο συγκεκριμένο μάλιστα ζήτημα θα ήταν μάλλον σωστό να θεωρήσεις τον επιχειρηματία ή πολιτικό ως σύμβουλο του........
συμβούλου. Είναι παράδοξο, αλλά η ιστορία, όπως ο καπιταλισμός και η ηγεμονία, εξελίσσονται μέσω παραδόξων. Αυτό που φαίνεται ή/και αναφέρεται ποτέ δεν είναι αυτό που είναι, όχι επειδή η αναφερόμενη ταυτότητα συγκρούεται με την πραγματική (υπάρχειν) - ή με την μορφή του καλού ανθρώπου που συγκρούεται με τον κακό νόμο - αλλά επειδή στην πολιτική και στην οικονομία το παράδοξο έχει τη μορφή του διλήμματος "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα". Αν δεις την κότα εξαφανίζεται το αυγό και αν δεις το αυγό δεν υπάρχει κότα. Αν δεις την μεγέθυνση στη βάση της αγοράς (συσσώρευση) χάνεις το πολιτικό παιχνίδι το οποίο μεγεθύνει αυτόν που πουλά - ενώ φαίνεται να μεγαλώνει αυτός που αγοράζει - αν φυσικά ο ίδιος χρησιμοποιεί τον αγοραστή ως φορέα της δικής του ισχυροποίησης.
Μα, αυτό δεν κάνει και ο πονηρός πολιτικός, που δεν είναι άλλος από τον παραδοσιακό πολιτικό (:με την έννοια του conventional politician); Όχι ακριβώς. Δεν πουλάει πλούτο για να ισχυροποιήσει την θέση του, πουλάει νόμο για να ιδιοποιηθεί κάποιος τρίτος πλούτο που θα ισχυροποιήσει την θέση του πρώτου. Δεν πουλάει για να μεγαλώσει, αλλά πουλιέται για να μεγαλώσει τα οικονομικά συμφέροντα, που δίχως αυτά δεν μπορεί να αναπαραχθεί κοινοβουλευτικώς.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου, ΕΔΩ...
πηγη kafeneio-gr.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου