Η Αλκυονίδα είναι η καρδιά των κινηματογραφικών αιθουσών Τέχνης της Αθήνας και το Studio η ψυχή τους. Δυο χώροι που γαλούχησαν κινηματογραφικά χιλιάδες νέους, από...
τα χρόνια της χούντας ακόμα, και ήταν πόλοι έλξης ενός ανήσυχου κοινού που ζητούσε κάτι ξεχωριστό –κάποιες φορές στα όρια του πολιτικά απαγορευμένου ή, τουλάχιστον, ενοχλητικού. Διέθετε βιβλιοπωλείο, οργάνωνε συζητήσεις –όπως και η Αλκυονίδα– και άλλαξε αρκετές διευθύνσεις ώς τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα, όταν το πρόλαβε πρώιμα η κρίση που ερχόταν καλπάζοντας και η οποία για τον κινηματογράφο είχε καταφθάσει πολύ νωρίτερα.
Το Studio πριν από τρία χρόνια, περίπου, ξαναμπήκε στην τροχιά του πολιτισμού, ανακαινισμένο και με διευρυμένους στόχους, αυτή τη φορά όχι μόνο ως κινηματογράφος αλλά ως πολυχώρος Τέχνης. Και δίνει τον δικό του ποιοτικό παλμό σε μια άλλοτε ακριβή και περιζήτητη αστική περιοχή, στην Πλατεία Αμερικής και τα πέριξ, την οποία ο χρόνος και οι συνθήκες παρήκμασαν. Αλλά για τους πιστούς Αθηναίους δεν έπαψε να είναι αγαπημένη. Όπως δεν έπαψε να είναι, λόγω Studio, αγαπημένη και για τους κινηματογραφόφιλους, έστω και αν η καρδιά τής πλατείας έχασε το ιστορικό Άττικα που κατεδαφίστηκε και στη θέση του υπάρχει σήμερα αυτό που βλέπετε στη δεύτερη φωτογραφία, κάτω: ένα ισόγειο «τίποτα» περιφραγμένο. Και στο οποίο η ταμπέλα του έργου γράφει:
«Δήμος Αθηναίων. Λήψη μέτρων άρσης επικινδυνότητας κατασκευής επί της πλατείας Αμερικής 5 με κατασκευή τμήματος φέροντος οργανισμού κτιρίου μέχρι τη στάθμη δαπέδου του ισογείου».
Στην πλατεία έχει μείνει το πνεύμα του Άττικα, φυσικά μόνο για όσους θυμούνται τον παλιό κινηματογράφο και όσους τον τιμούσαν με την επίσκεψή τους όσο ζούσε.
harddog-sport.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου