Η ευθύνη ήταν έξω από τη Βουλή...

Μια κωμικοτραγική παράσταση δόθηκε στη Βουλή για το σκάνδαλο Novartis. Και το έργο ξεκίνησε: Ακούσαμε ανασκόπηση των πεπραγμένων της κυβέρνησης, όλα...
μαύρα και άραχνα... Είδαμε απ' τον μεγάλο σεφ των νόμων να βγάζει απ' το μανίκι δεκάδες δικονομικά τερτίπια και να θυμώνει για τις δήθεν παρεμβάσεις της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη. Ποια, αλήθεια, μεγαλύτερη παρέμβαση απ’ τον νόμο περί ευθύνης υπουργών που αποτελεί δική του επινόηση; Παρακολουθήσαμε πρώην πρωθυπουργό σ’ ένα ντελίριο απειλών...

Ακούσαμε τις γνωστές κραυγές που πάντα σκεπάζουν τη φράση κι αφήνουν μόνο τον αντίλαλό της. Είδαμε κροκοδείλια δάκρυα για τη δημοκρατία που πλήττεται όχι απ’ τα ίδια τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, αλλά απ’ την αποκάλυψή τους... Είδαμε υπερυψωμένα Εγώ που ξεπερνούσαν κατά πολύ το μέγεθος των πεπραγμένων αυτών που τα προέβαλαν. Ακούσαμε την κακόηχη χορωδία να φωνασκεί για σκευωρία, κουκουλοφόρους, συμμορίτες, ειδικά δικαστήρια... Και ύστερα ως παραφωνία να αναγγέλλει με στόμφο την επιθυμία να βγουν όλα στο φως, να τιμωρηθούν οι ένοχοι... Πως παίζεται η τιμή και η υπόληψή τους. Θεωρώντας προφανώς δεδομένο ότι στη συνείδηση του κόσμου ήταν άμεμπτοι και ότι ως ιθαγενείς θα έπρεπε να συνεχίζουμε να ξεγελιόμαστε με τα λογής καθρεφτάκια...

Και επειδή καθόλου δεν φοβούνται, πήραν γραμμή όλοι οι βουλευτές τους να απέχουν της ψηφοφορίας ή να την απαξιώσουν. Να ποιοι ήθελαν να τσουβαλιάσουν ευθύνες και υπόθεση! Και βέβαια, για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος επί υπουργίας τους ούτε κουβέντα. Για τη χρεοκοπία της χώρας και την κοινωνική εξαθλίωση καμιά ευθύνη!...

Ποιος όμως θα έπρεπε να περιμένει το αντίθετο από εκείνους που χρόνια κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο ως δικό τους τσιφλίκι; Δεν μάθαμε ακόμη, μετά σαράντα χρόνια, οι ιθαγενείς, ότι υπάρχουν σκάνδαλα χωρίς ενόχους; Καπνός χωρίς φωτιά; Και ποιοι είναι αυτοί που τόλμησαν να τους ζητήσουν τον λογαριασμό; Αυτοί είναι οι λάτρεις της «αριστείας» που για δεκαετίες απολάμβαναν εξουσία, απίστευτα προνόμια, ασυλίες, πολύ χρήμα από έναν λαό που τους εμπιστευόταν, μέχρι που τον οδήγησαν στον γκρεμό. Και όμως, ακόμα και τώρα, δεν έχουν την παραμικρή γενναιότητα και ευθιξία να παραδεχτούν τα τραγικά τους λάθη και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Τον λαό τον έφτασαν στο τέρμα, το ίδιο και τη χώρα. Κι αν επαίρονται πως τον αφουγκράζονται, κάπου θα 'πρεπε να πάρει το αυτί τους τη βούλησή του να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι ως ισότιμοι πολίτες με τους υπόλοιπους και, επιτέλους, να φύγουν οι κουκούλες των σκανδάλων! Γιατί πολλά υπέφερε ο τόπος μας από κουκούλες, συμμορίτες και σκευωρούς...

avgi.gr