14.3.18

Ιστορίες με τον απαιτητικό και εριστικό κύριο του Mega...

Όνομα δεν λέμε για να μην μπλέξουμε σε «διάφορα» ή σε μουρμούρες και γκρίνιες –που τις έχει εύκολες, όσο εύκολες έχει και...
τις έριδες. Είναι δημοσιογράφος και, κάποτε, στέλεχος του εκπνέοντας Μεγάλου Καναλιού, δουλευτής, εργασιομανής αλλά πολύ σκληρός με τους συνεργάτες του όταν έπαιρνε την εξουσία στα χέρια του –ιδιαίτερα όσα Σαββατοκύριακα γινόταν απόλυτος άρχων. Ο περί ου (οι γνώστες της μιντιακής πιάτσας μπορεί να τον
αναγνωρίσουν) ήταν απαιτητικός στη δουλειά, και καλά έκανε, αλλά αυτό όχι σε λογικά πλαίσια. Συχνά οι απαιτήσεις του γίνονταν παράλογες.

Κάποτε, σε ένα τροχαίο δυστύχημα κατά το οποίο σκοτώθηκε οδηγός υπεραστικού λεωφορείου (νομίζουμε της Βόρειας Ελλάδας) ρίχνοντάς το σε ένα σημείο που δεν θα κινδύνευαν με πτώση σε γκρεμό οι επιβάτες, ζήτησε από τον απεσταλμένο του καναλιού να αγοράσει μια ανθοδέσμη, να την πάει στη σύζυγο του θύματος και να της πάρει συνέντευξη με την ανθοδέσμη πλάι της στο τηλεοπτικό κάδρο! Ο ρεπόρτερ απάντησε ότι «συνέντευξη θα σου φέρω, ανθοδέσμη όμως δεν πάω». Και έγινε τηλεφωνικός σεισμός με φωνές και απειλές για απόλυση.   

Ο άνθρωπος είναι τελειομανής αλλά και ανήμπορος να αντιληφθεί τις πραγματικές συνθήκες δουλειάς εντός και εκτός των εργασιακών χώρων. Ζητούσε πάντοτε το αδύνατο, είχε ακλόνητη προσωπική άποψη επί των θεμάτων, την οποία υποστήριζε μέχρις εσχάτων, ακόμη κι αν είχε άδικο.

Σπασίκλας του σχολείου

Απαιτητικός σε σημείο να προκαλεί αφόρητη πίεση σε όλο το δυναμικό του Mega, από δημοσιογράφους μέχρι και τεχνικούς. Η διαφορά του με όσους συνεργαζόταν ήταν πως εκείνος διέθετε την πολυτέλεια ενός γεμάτου λογαριασμού που του επέτρεπε να έχει καθαρό μυαλό, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που δούλευαν όπως όλοι οι άνθρωποι για το μεροκάματο.
Αν πήγαινε κάποιος σχολείο μαζί του (δημόσιο, ιδιωτικό ή… κολλέγιο) σίγουρα θα τον χαρακτήριζε «σπασίκλα»! Ήταν ο τύπος του μαθητή που φροντίζει πάντα να κάνει όλα τα μαθήματα στην εντέλεια, να είναι αρεστός στον δάσκαλο και θέλοντας να μιλήσει περί του μαθήματος να εκθέτει τον αδιάβαστο συμμαθητή του.

Και κλάματα…

Πολλοί δημοσιογράφοι του Mega στην πολύχρονη ιστορία του καναλιού έχουν να διηγηθούν τουλάχιστον μια ακραία (ή απλώς στενόχωρη) ιστορία συνεργασίας μαζί του και φυσικά να θυμηθούν μια σύγκρουση μικρή ή μεγάλη. Ακόμα και οι τηλεφωνήτριες του σταθμού έχουν να πουν για την πίεση που τους ασκούσε ζητώντας επίμονα να του καλέσουν κάποιον που δεν έβγαινε στο κινητό.

Είναι πολλές οι φορές που γυναίκες δημοσιογράφοι έκλαψαν μην αντέχοντας την πίεσή και πολλοί άνδρες συνεργάτες που έφτασαν στα πρόθυρα να θέλουν να συγκρουστούν άγρια μαζί του φραστικά, ίσως και σωματικά! Δεν είναι λίγοι οι ρεπόρτερ που αγανακτούσαν ακούγοντας πρωί πρωί τη φωνή του να τους λέει τι διάβασε στη μια ή την άλλη εφημερίδα. Εξυπακούεται πως όσα άκουγε ο ρεπόρτερ έπρεπε να τα υλοποιήσει.

Οι εντάσεις ήταν μεγάλες όσα Σαββατοκύριακα είχε μεγαλύτερες αρμοδιότητας. Τότε οι φωνές και οι τσακωμοί ξεκινούσαν με το «καλημέρα σας». Δεν είναι κρυφό ότι οι δημοσιογράφοι προτιμούσαν να θυσιάσουν μια καλή άδεια μέσα στις γιορτές ώστε να μην δουλεύουν τις ίδιες μέρες μαζί του. Η ηρεμία που επικρατούσε στο κανάλι σε γιορτινές περιόδους όταν έλειπε εκείνος ήταν απολαυστική. Η δουλειά έβγαινε ακόμα καλύτερη με απόλυτη ηρεμία και πάνω από όλα με χαμόγελο…

Η ψησταριά το Πάσχα

Αξέχαστο θα μείνει σε δημοσιογράφους και τεχνικούς του Mega ένα Πάσχα στο οποία η γκρίνια του ήταν τόση ώστε ακόμα και μια μπουκιά που κάθισαν να φάνε τους στάθηκε στο λαιμό. Τότε οι τεχνικοί είχαν πάρει άδεια από τη διεύθυνση προσωπικού να ψήσουν κρέας στο μπαλκόνι που έβλεπε στον ακάλυπτο χώρο του κτιρίου. Αρκετοί δημοσιογράφοι κατέβηκαν από τον 6ο στον 1ο όροφο για να φάνε και να ευχηθούν στους συναδέλφους τους. Η βιασύνη του ήταν τέτοια που τα τηλέφωνα χτυπούσαν μανιωδώς για να ανέβουν επάνω οι δημοσιογράφοι και να ετοιμάσουν τα πασχαλινά θέματα, όπως αυτά που του άρεσαν π.χ. σούβλα στις γειτονιές, Πάσχα με τους αστέγους και άλλα τέτοια που έκαναν τους ρεπόρτερ να βγάζουν καντίλες.
Τώρα πια το Mega είναι παρελθόν χωρίς επιστροφή. Και μένουν μονο οι αναμνήσεις...


harddog-sport.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: