22.6.18

Πού θα εκβάλει Το Ποτάμι;...


Ενδεχομένως όλα να ξεκίνησαν από μία απλή παρεξήγηση. Αυτήν που περιγράφει ο...
Γρηγόρης Ψαριανός.


Πολύ απλό για να είναι αληθινό. Ο Σταύρος ίσως και να μην πίστευε ότι θα πάρει το μαγαζί. Ωστόσο Το Ποτάμι δεν είχε άλλη επιλογή από το να συμμετάσχει σε ένα εγχείρημα που αποδείχθηκε θνησιγενές. Και ασφαλώς έχει μερίδιο στην υπονόμευσή του. Δηλαδή, τι περίμενε ότι θα βρει ο Θεοδωράκης στο Κίνημα Αλλαγής; Hipsters; Πασόκους θα έβρισκε. Και ενώ στην αρχή φαινόταν ότι φτιάχνουν ένα δίπολο με τη Φώφη, παραμερίζοντας τους υπολοίπους, στο τέλος ο ένας πήγαινε και κλωτσούσε την καρέκλα του άλλου. Κατά μία εκδοχή, το Κίνημα Αλλαγής απέτυχε όταν αποφάσισαν να κρατήσουν ξεχωριστές κοινοβουλευτικές ομάδες. Και κάποια στιγμή η Φώφη και ο Σταύρος οφείλουν μία εξήγηση προς τους πολίτες που σηκώθηκαν δύο Κυριακές και πήγαν για να ψηφίσουν.



Τέλος πάντων, σε λίγες ημέρες ο Θεοδωράκης θα ανακοινώσει την αποχώρηση του Ποταμιού από το Κίνημα Αλλαγής. Και λογικά θα είναι μία συντεταγμένη, μαζική αποχώρηση – δεν πρόκειται δηλαδή να μείνει κανένας πίσω. Θα φύγουν και οι έξι βουλευτές, μαζί με τα στελέχη που κάνουν οργανωτική ή προγραμματική δουλειά.

Στη Χαριλάου Τρικούπη, αυτοί που θα μείνουν στη μέσα πλευρά της πόρτας, θα αναστενάξουν με ανακούφιση. Δεν αποκλείεται βέβαια να ακουστεί και ο θόρυβος που κάνει το διπλό φάσκελο, ίσως και καμιά ανάρμοστη κουβέντα. Λογικό. Ηταν μία δύσκολη συγκατοίκηση. Το κενό ανάμεσά τους δεν ήταν μόνο πολιτικό. Ηταν και, κατά κάποιον τρόπο, αισθητικό. Για τους Πασόκους οι Ποταμίσιοι ήταν, περίπου, όπως ο ανεπιθύμητος συγγενής από την Αμερική. Τον βάζεις υποχρεωτικά στο σπίτι, διαπιστώνεις ότι δύσκολα συνεννοείστε και από ένα σημείο και μετά παρακαλάς να φύγει μία ώρα αρχύτερα. Ε, αυτή η ώρα έφθασε. Αλλά και για τους Ποταμίσιους η εμπειρία ήταν, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα, πλην όμως οδυνηρή. Καμία επαφή. Διαφορετικοί κόσμοι. Οι περισσότερες συναντήσεις των δύο χώρων ήταν σκηνή από τις Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου. Οι μεν με βαρύ γλυκό ελληνικό, οι δε με τσάι.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Κωστα Γιαννακίδη, ΕΔΩ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: