23.6.18

Τα κλάματα απαγορεύονται...


Η εικόνα του Νεϊμάρ να κλαίει στο τέλος του ματς της Βραζιλίας με την Κόστα Ρίκα είναι περισσότερο ενδιαφέρουσα από την...
πρώτη (και μάλιστα αρκετά δύσκολη) νίκη των Βραζιλιάνων στο τουρνουά. Διάβασα χθες στον διεθνή Τύπο διάφορες αναγνώσεις της. Οι Βραζιλιάνοι είπαν ότι έκλαψε γιατί έγινε, χάρη στο γκολ που πέτυχε, ο τρίτος σκόρερ της Εθνικής: μόνο ο Πελέ και ο Ρονάλντο έχουν σκοράρει πιο πολύ. Οι Ισπανοί, που τον γνωρίζουν καλά, μιλάνε για ξέσπασμα. Εγώ πάλι νομίζω ότι αυτό που είδαμε είναι το κλάμα ενός παιδιού που νοιώθει πως κουβαλάει μια χώρα – πρόκειται για το δάκρυ ενός νεαρού πολυεκατομμυριούχου που γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει υποχρέωση στην πατρίδα, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Κάποιες ώρες αργότερα ο ίδιος προσπάθησε να το εξηγήσει μιλώντας για πίεση και για πίστη στο στόχο: η εικόνα παραμένει πάντως τρομερή.    

Τέσσερα χρόνια πριν

Είχα ζήσει όλη την αγωνία των Βραζιλιάνων να δουν τον μικρό τους ήρωα να μεταμορφώνεται σε ηγέτης τέσσερα χρόνια πριν στη Βραζιλία. Στην τελευταία συνέντευξη Τύπου πριν την πρεμιέρα της Σελεσάο κόντρα στην Κροατία, ο τότε προπονητής Φελίπε Σκολάρι είχε μιλήσει περισσότερο για τον Νεϊμάρ παρά για την ομάδα. Είχε καλέσει τους διαιτητές να τον προστατεύσουν από τις κλωτσιές, είχε ζητήσει από τους δημοσιογράφους να μην ξεχνάνε ότι μιλάμε για ένα παιδί μόλις 22 χρονών, είχε διαβεβαιώσει τον κόσμο ότι είναι σε φόρμα και ότι μπορεί να γίνει και Ρονάλντο και Ρομάριο κι ό,τι άλλο η Σελεσάο χρειαστεί. Πιο πολύ κι από το ότι θα παίξει η Βραζιλία, νόμιζες ότι θα παίξει ο Νεϊμάρ κόντρα στους Κροάτες μόνος του: ένας εναντίον όλων - με μια χώρα ολόκληρη παρούσα στο γήπεδο για να τον αποθεώσει ή να τον καταδικάσει.



Στο κέντρο της προσοχής

Δίπλα στον Φιλιπάο ο Νεϊμάρ γελούσε χαρούμενος – απολάμβανε τη στιγμή. Είχε πει τότε ότι όταν έπαιξε κάποτε τον πρώτο του τελικό στο Λιμπερταδόρες δεν είχε κλείσει μάτι μια εβδομάδα, ενώ πριν την πρεμιέρα του μουντιάλ κοιμάται μια χαρά. Θυμήθηκε ότι ήταν δέκα χρονών όταν είχε πρωτοδεί τον Σκολάρι στην τηλεόραση και είχε κάνει πλάκα τονίζοντας ότι από κοντά είναι πιο όμορφος – σίγουρα πιο όμορφος από τον Τζιν Χάκμαν με τον οποίο όλοι έλεγαν ότι μοιάζει. Ελεγε ότι δεν τον ενδιαφέρει να βγει πρώτος σκόρερ, αλλά να κερδίσει το κύπελλο – σε όλο το Σάο Πάολο υπήρχαν αφίσες που τόνιζαν ότι αυτό «είναι ήδη Βραζιλιάνικο». Ο Νεϊμάρ είχε κάνει ένα χρόνο πριν σπουδαία πράγματα στο Κύπελλο των Συνομοσπονδιών και ο Ρονάλντο έλεγε στην τηλεόραση πως «θα αποδειχτεί ότι εξαιτίας κάποιου μαγικού και ακατανόητου λόγου ο Νεϊμάρ είναι γεννημένος για να είναι περισσότερο ηγέτης της Εθνικής Βραζιλίας, παρά μιας οποιασδήποτε ποδοσφαιρικής ομάδας». Ο Νεϊμάρ στην Εθνική έκανε πραγματικά τη διαφορά παίζοντας τότε τελείως ελεύθερος, ζητώντας τη μπάλα και παίρνοντας πρωτοβουλίες. Ο Φιλιπάο έλεγε πως δεν θα τον καλουπώσει σε μια θέση, πως θέλει να είναι πρώτα από όλα ένα καλό στήριγμα για όποιον παίκτη του επιχειρούσε στην επίθεση. Μετά άρχισε το τουρνουά κι ο Νεϊμάρ ήταν ολοένα και περισσότερο στο κέντρο της προσοχής. Οσο η Βραζιλία δυσκολευόταν, τόσο πλήθυναν οι συμβουλές των παλιών παικτών στον άγουρο ηγέτη της. Και τόσο σκληρότερες γινόταν οι συγκρίσεις με το Μέσι που κουβαλούσε την Αργεντινή μόνος του: «Αυτός πασάρει στο Ντι Μαρία γιατί έχει μάθει σωστό ποδόσφαιρο – ο Νεϊμάρ θα προσπαθούσε να τους ντριπλάρει όλους» έλεγε στην τηλεόραση ο Κάρλος Αλμπέρτο μετά την νίκη της Αργεντινής επί των Βέλγων. Όταν ο Νεϊμάρ τραυματίστηκε, όλοι κατάλαβαν ότι ήταν σκληροί μαζί του – αλλά μετά την καταστροφή στο Μπελ Ορίζοντε τίποτα δεν είχε σημασία.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...

πηγη karpetshow.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: