Την τελευταία του πνοή άφησε, στα 36 του χρόνια, νικημένος απότον καρκίνο, ο δικηγόρος Χρήστος Γραμματίδης, γνωστός και για τη...
δραστηριότητά του στα social media.
Ο Χρήστος Γραμματίδης είχε αγγίξει πολλούς ανθρώπους περιγράφοντας τη σκληρή του μάχη με το λέμφωμα, πάντα με τρυφερότητα και γενναιότητα και συχνά χρησιμοποιώντας ως όπλο απέναντι στην αρρώστια το κοφτερό του χιούμορ.
Όπως είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του είχε διαγνωστεί με Hodgkins, «ένα είδος καρκίνου του λεμφικού συστήματος που είναι ένα δίκτυο αγγείων που διατρέχει όλο το σώμα».
Μάλιστα σε πρόσφατη ανάρτησή του είχε αποκαλύψει πως δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του δεν πήγαινε καλά.
Η διάγνωση και η μεγάλη μάχη
Σε συνέντευξή του στο amagi είχε περιγράψει τις σκέψεις του από τη στιγμή της διάγνωσης:
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν με νοιάζει αν θα πεθάνω, αλλά φοβάμαι τον πόνο και την κατάρρευση. Δεν ήθελα να υποφέρω, να γίνω σκελετός και να μην μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέψεις περί αδίκου δεν μπήκα ποτέ. Και θα ήταν και γελοίο. Δηλαδή θα ήταν δίκαιο να αρρώσταινε κάποιος άλλος; Υπάρχει δίκαιη αρρώστια; Εφόσον είμαστε θνητοί, παίζουν κι αυτά.
Τουλάχιστον εγώ ζω στη Δύση του 21ου αιώνα, όπου έχουμε φάρμακα και θεραπείες. Αυτός που έχει λέμφωμα στο Μπουρούντι, ξέρω γω, τι να πει για αδικία; (…)
Σήμερα σκέφτομαι ότι με νοιάζει τελικά αν θα πεθάνω. Δεν θέλω, είναι νωρίς. Επιμένω ότι δεν θέλω να γεράσω πολύ, να γίνω ραμολί, αλλά τα 35 δεν μου φτάνουν. Θέλω αλλά τόσα σίγουρα. Δεν φοβάμαι τόσο, εξοικειώνεσαι σιγά-σιγά, αλλά κάποιες στιγμές νιώθω ότι έχω κουραστεί. ’Ντάξει, ανθρώπινο…»
«Χωρίς τη στήριξη που έχω από σύντροφο, οικογένεια, φίλους και γιατρούς, θα είχα πεθάνει ήδη. Δεν έμεινα λεπτό μόνος, δεν με έχουν αφήσει στιγμή. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι αλληλένδετο με το πρώτο: έχω δει στο νοσοκομείο πώς περνάνε αυτήν την αρρώστια οι άνθρωποι που είναι μόνοι. Είναι απάνθρωπο, αβάσταχτο. Μην αφήνετε τους ανθρώπους μόνους. Στο μαζί κρύβεται η αξιοπρέπεια…»
neaselida
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου