το Μακεδονικό.
Τότε, τους Αγανακτισμένους κάποιοι τους έλεγαν λαϊκιστές και επικίνδυνους για την Δημοκρατική τάξη. Σήμερα, όσους διαφωνούν με την Συμφωνία και εξεγείρονται, τους λένε εθνικιστές και ακροδεξιούς.
Ευθέως, λοιπόν, χωρίς περιστροφές και σχετικοποιήσεις: αναγκαίες, αναπόφευκτες και εξηγήσιμες οι λαϊκές αντιδράσεις. Και τότε και τώρα. Διότι, όπου υπάρχει δράση, εκδηλώνεται αντίδραση. Ειδικά όταν η δράση εκδηλώνεται εκ μέρους της εξουσίας και αφορά κορυφαίες επιλογές, όπως το Μνημόνιο και η Συμφωνία για το Μακεδονικό.
Ακραίοι με παραβατική συμπεριφορά, φασίστες που ασχημονούν και κομματικοί εγκάθετοι υπήρχαν και στο ετερόκλητο πλήθος των Αγανακτισμένων, υπάρχουν και ανάμεσα στους σημερινούς διαμαρτυρόμενους.
Όμως είναι αδιανόητο να χαρακτηρίζονται συλλήβδην φασίστες, εθνικιστές ή λαϊκιστές οι διαδηλωτές .Ούτε είναι πολιτικά έντιμο να κρίνονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά οι κινητοποιήσεις.
Ναι, προβληματική η οριακή συμπεριφορά .Και επίφοβη, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε οδυνηρή εκτράχυνση. Αλλά αναπόφευκτη. Πρόκειται για εξέγερση του θυμικού, η οποία όμως υπακούει σε λογική επεξεργασία, όσο κι αν αυτό φαίνεται αντιφατικό…
Η αναγκαία εσωτερικότητα, δηλαδή «ένας σιωπηρός διάλογος της συνείδησης με τον εαυτό της», έρχεται μετά. Όταν ο καθένας συλλογίζεται τα πεπραγμένα του, υπό το πρίσμα των δεδομένων που τον οδήγησαν σε συγκεκριμένες ενέργειες, και αναθεωρεί. Δηλαδή, όταν τις επιλογές τις κατευθύνουν κυρίως η προσωπική εμπειρία και η σοφία της γνώσης.
Θα ήταν ευχής έργον, εκτός από την δρώσα κοινωνία, να αναστοχαστεί επ αυτού και το πολιτικό σώμα- τα κόμματα , οι θεσμικοί παράγοντες, οι αναλυτές κ.α.
Έτσι, δεν θα αποφεύγαμε μεν τις εκρήξεις και τις ακρότητες, αλλά θα διαγράφαμε την μονομέρεια των δύο μέτρων και δύο σταθμών , δεν θα υποβαθμίζαμε την ευλογία της εγρήγορσης και θα ωθούσαμε στο περιθώριο τις βολικές ευκολίες, τις σκιαμαχίες και την μικροπολιτικής φύσεως ιδιοτέλεια...
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου