Ευτυχώς που υπήρχε ο Ψυχρός Πόλεμος!..

O Σεργκέι Κρικάλεβ κοιτούσε από το φινιστρίνι του Mir το αχανές Διάστημα και με κάποιο παράξενο τρόπο το σκοτεινό χάος τού έδινε περισσότερη σιγουριά. Ηταν...
στον διαστημικό σταθμό, όταν κάτω στη Γη η κραταιά ΕΣΣΔ διαλυόταν μαζί με τους κομμουνιστικούς μύθους της και ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωνε μέσα σε σαμπάνιες και αβεβαιότητα.

Ζώντας στον κλειστοφοβικό κόσμο του Μir ο Κρικάλεβ θα παρέμενε σοβιετικός πολίτης για μήνες, ενώ στον πραγματικό κόσμο δεν υπήρχε καμία Σοβιετική Ενωση να τον περιμένει. Ο Κρικάλεβ είχε μείνει ορφανός. Οχι όμως από πατρίδα. Αλλά από μια φάση της Ιστορίας που τελείωσε αυτοστιγμεί. Διότι, ασχέτως των τραυμάτων και των κινδύνων που προκάλεσε επί δεκαετίες στη Γη, ο Ψυχρός Πόλεμος υπήρξε ο πατέρας της ανθρώπινης εποποιίας εξερεύνησης του Διαστήματος...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Πάνου Παπαδόπουλου, πατήστε εδώ