Πόσο γελοίος, πόσο ασύστολος, πόσο επικίνδυνος. Ο δήμαρχος μιας περιοχής που θρηνεί δεκάδες δημότες, εμφανίζεται με χαριτόβρυτη άνεση, σχεδόν ανεμελιά (λυμένη γραβάτα και μαύρα γυαλιά, σαν να βγαίνει ντάγκλα απ΄τα μπουζούκια), να δηλώσει ότι κάηκε το σπίτι του. «Ευτυχως- γιατί θα έλεγαν ότι...
έβαλα εγώ τη φωτιά!» συμπληρώνει με ένα γελάκι.
Θεωρεί ότι κάνει και χιούμορ, τέτοιες ώρες. Αλλά αποδεικνύεται την άλλη μέρα ότι ο κύριος δήμαρχος έχει κάνει κάτι πολύ χειρότερο: έχει πει ένα ελεεινό ψέμα, στους δημότες του και στο πανελλήνιο.
Φωτογραφίες δείχνουν ότι η βίλλα του, ένα τεραστιο κτίσμα πολλών τετραγωνικών, έχει μείνει εντελώς ανέπαφη.
Κι ότι είπε ένα ψέμα, εντελώς ανέντιμο: είτε γιατί μέσα στην τρέλα των μεγαλείων του νομίζει ότι ο κόσμος ακόμη και τώρα ασχολείται μαζί του· είτε για να καλύψει με την πονοψυχία του κοινού την ανικανότητα και απραξία που επέδειξε στις κρίσιμες ώρες.
«Απαγορεύεται να κάνουμε κάτι εμείς… τέτοιες ώρες αναλαμβάνει το … τάδε… των έκτακτων αναγκών» συμπληρώνει (δεν ξέρει καν το όνομα του φορέα).
Όσο κι αν αντιμετωπίζεις τον Ψινάκη σαν μια ελαφρολαϊκή περσόνα που μπήκε στην πολιτική χρησιμοποιώντας ως γόητρο το επιθετικό αυτοκράζεσθαι, η ψεύτικη αυτή δήλωση σού προκαλεί ναυτία και αληθινή ντροπή. Είναι αυτός δήμαρχος ενός δήμου με ανθρώπους που τρέχουν να σωθούν αλλόφρονες, με πτώματα παιδιών που πλέουν στη θάλασσα και δεκάδες ανθρώπους που απαναθρακώνονται αγκαλιασμένοι;
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Πωλιν Κοκλα, ΕΔΩ...
πηγη lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου