Οπότε μπαίνω στο γραφείο χθες και μου λέει ο Γιάννης ο γάτουλας από απέναντι:
«Ρεπόρτερ Ξανθάκη, δεν θα...
γράψεις τίποτα για την Αυλωνίτου;»
Και του απαντάω κι εγώ:
«Άμα γράψω για τις βλακείες Αυλωνίτου, θα πρέπει ύστερα να γράψω και για τον Βασίλη Οικονόμου, μόνο που την περίπτωσή του δεν έχουμε απλή βλακεία, έχουμε σκέτη κτηνωδία και θα πρέπει να το πω και θα γκρινιάζει ύστερα αυτός και θα πλακώνει τα τηλεφωνίδια και θα πρέπει να βγει κάποιος στη γραμμή να του απαντήσει και αφού του απαντήσει θα γυρίσει σε μένα και θα μου πει:
Γιατί μου γαμάς τη ζωή;
Άρα δεν πρόκειται να γράψω κουβέντα και σε παρακαλώ πολύ μη μου χαλάς τη ζαχαρένια, γιατί πήγα πρωί πρωί στο Κρι Κρι στο Παγκράτι, που είναι φούρνος διαμάντι και προμηθεύτηκα σταφιδόψωμα. Θες ένα;»
Και αυτός κυρίες και κύριοι είναι ένας καλός τρόπος να βουλώνεις στόματα, τον ξέρουν όλες οι κυβερνήσεις όλων των εποχών και τον λένε «παροχές». Προσφέρεις κάτι στον σκληρά δοκιμαζόμενο λαό και σε αφήνει στην ησυχία σου. Για λίγο έστω, όσο κρατάει η ευωχία από το δωράκι, γιατί ύστερα θα τελειώσει το παραμυθάκι και θα πλακώσουν τα τηλεφωνίδια, κάτι σαν τον Βασίλη Οικονόμου ένα πράγμα, και θα σου λένε ότι δεν μας τα είπες καλά, είπες παπαριές. Και κάπως έτσι βρέθηκα πάλι στα δίχτυα της Αυλωνίτου!
Η οποία βγήκε και ζήτησε συγγνώμη χθες, αφού πρώτα την άδειασε με γλώσσα αυστηρή η Σβίγκου, δηλαδή όχι ακριβώς η Σβίγκου, αλλά κάποιος πιο υψηλά ιστάμενος από τη Σβίγκου, που κατάλαβε επιτέλους ότι αυτές τις μέρες τις όχι και τόσο χαρωπές, καλόν είναι να μη δίνουμε λαβές για αντιπολιτευτικές κορώνες. Ιδίως σε ανθρώπους που έχουν επανειλημμένα καλέσει τον ελληνικό λαό να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να στήσει ικριώματα…
Για την οικονομία της συζήτησης ωστόσο οφείλω να το πάω λίγο πιο μακριά το πράγμα. Αφού σημειώσω ότι η Αυλωνίτου είπε χαζομάρες, διότι από τους εκλεγμένους μας αντιπροσώπους δεν περιμένουμε κριτική επιπέδου νηπιαγωγείου, θα ήθελα να προσθέσω ότι ολίγο πιπεράκι δεν βλάπτει στον δημόσιο λόγο. Βλέπε και την αθάνατη ρήση του Σπύρου Χαλβατζή, που απευθυνόμενος σε ενοχλητικό συνδαιτημόνα του σε πάνελ είπε το ανεπανάληπτο:
«Όταν γαμάς τη συζήτηση, πώς να μην εκνευρίζομαι;»
Ναι, τη χαζομάρα της Αυλωνίτου δεν θα την ήθελα με τίποτα, αλλά να εκφράζονται λίγο περισσότερο σαν κανονικοί άνθρωποι οι βουλευτές και οι βολευτίνες και οι υπουργοί και τα στελέχη και τα γκεσέμια των κομμάτων θα το ήθελα. Γιατί ο ξύλινος λόγος μας έχει κουράσει όλους και όλες και γιατί, δεν ξέρω αν σας το είπα, είναι Αύγουστος και τον Αύγουστο χαλαρώνουν τα ήθη λίγο παραπάνω. Ε, ας χαλαρώσουν μια και καλή, γιατί παράγινε το κακό με τη σεμνοτυφία!
Υ.Γ.: Δηλώνω περήφανος που το Newpost δεν δημοσιοποίησε την λίστα των θυμάτων από τις πυρκαγιές. Δεν αξίζει τον κόπο να προδίδεις τις δημοσιογραφικές σου αρχές για μια χιλιάδα κλικ και μερικές δεκάδες φαβ και λάικ και ριτουί. Θα πορευτούμε και χωρίς την πάρτη τους…
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου