Άντα Ψαρρά
Με ανάρτησή του που μεταδόθηκε στα ΜΜΕ ο Ευάγγ. Βενιζέλος επικαλείται το Σύνταγμα και την ελευθερία του Τύπου, αναφέροντας ότι «η κυβέρνηση έχει ακατάσχετη ροπή προς τον αχαλίνωτο αυταρχισμό. Κρύβονται πίσω από την υποτιθέμενη εφαρμογή της αρχής της...
νομιμότητας και από το αποστομωτικό επιχείρημα της ισότητας ενώπιον του νόμου» και συνεχίζει: «Η κράτηση, έστω για ώρες, δημοσιογράφων λόγω δήθεν αυτόφωρου συνιστά προσβολή των άρθρων 5 και 6 του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ και διάπραξη του εγκλήματος της κατακράτησης παρά το Σύνταγμα από όποιον διέταξε την κράτηση ή συνέπραξε σε αυτήν».
Με κάθε σεβασμό, όμως, προς τον κ. Βενιζέλο, πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι η τοποθέτησή του είναι προϊόν ερμηνείας και μάλιστα βασισμένης στην αυθαίρετη παραδοχή περί «αχαλίνωτου αυταρχισμού της κυβέρνησης». Οροι όπως «υποτιθέμενη αρχή της νομιμότητας» ή «δήθεν αυτόφωρο» δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτοί από κάποιον που χρησιμοποιεί νομικά επιχειρήματα προκειμένου να εξηγήσει το τι προβλέπουν οι νόμοι.
Και εξηγούμαστε:
1. Το Σύνταγμα, το οποίο επικαλείται ο κ. Βενιζέλος, προβλέπει ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και ότι προστατεύεται απολύτως η ελευθερία του Τύπου όπως και η ελευθερία του λόγου. Νά, όμως, που ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος έχει βάλει το χεράκι του αφενός στη διαιώνιση των «εξαιρέσεων» στην ισονομία με τον Νόμο περί (μη) Ευθύνης Υπουργών και αφετέρου στην ίδια τη σύνταξη του τυποκτόνου νόμου 2328/1995. Του νόμου δηλαδή που ουσιαστικά, μέσω αγωγών, εξόντωνε οικονομικά και φίμωνε πρακτικά την ελευθερία του Τύπου, ενώ επί σειρά ετών η ΕΣΗΕΑ και όλες οι Ενώσεις ζητούσαν την κατάργησή του.
Ο νόμος προέβλεπε αστρονομικά και εξοντωτικά ποσά ως κατώτατα όρια αποζημιώσεων που καλούνταν να πληρώσουν σε περίπτωση καταδίκης οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ στα οποία εργάζονταν. Ηρθε η σημερινή κυβέρνηση και με νομοθετική διάταξη προχώρησε στην κατάργηση των εξοντωτικών κατώτατων ορίων, εξορθολογίζοντας τις πιθανές αποζημιώσεις σε συνάρτηση και με τις απολαβές του δημοσιογράφου και τις δυνατότητες του Μέσου. Παράλληλα, καθιέρωσε και μια σειρά εξωδικαστικών σταδίων, προκειμένου να μην οδηγούνται στα άκρα παρόμοιες υποθέσεις συκοφαντικών δυσφημήσεων (Ν. 4356/2015 αρ. 37).
Με αυτό τον τρόπο, ήδη εφημερίδες όπως τα «Παραπολιτικά», «Το Βήμα», το «Μακελειό» κ.ά. ζήτησαν κατά καιρούς συγγνώμη και επανόρθωσαν για ψευδή και κακόβουλα δημοσιεύματα και δεν χρειάστηκε άλλη δικαστική διαδικασία. Σε ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.» (18/5/2015, «Η οικοδόμηση της βιομηχανίας αγωγών») λίγο πριν η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία γίνει πράξη, η τότε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μ. Αντωνιάδου έκανε λόγο για το πάγιο αίτημα των δημοσιογραφικών ενώσεων της χώρας και της ΕΣΗΕΑ να καταργηθεί ο τυποκτόνος νόμος. «Η ουσία αυτού του νόμου πάσχει όχι μόνο από πλευράς δικαίου, αλλά και από από πλευράς δημοκρατίας, τη στιγμή που περιορίζει την ελευθερία του Τύπου διά της οικονομικής εξουθένωσης» γράφαμε τότε. Τελικά, πράγματι αυτά εισακούστηκαν και νομοθετήθηκαν.
2. Αυτό που παρέμεινε και ισχύει για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες είναι η διαδικασία του αυτοφώρου που περιλαμβάνει εκτός όλων των άλλων αδικημάτων και εκείνα της εξύβρισης, της συκοφαντικής δυσφήμησης κ.λπ. Αν, λοιπόν, ο μηνυτής (π.χ. ο Πάνος Καμμένος και ο Γιάννης Στουρνάρας ή ένας γείτονας ή ένας συνεταίρος) επιλέξει για τους δικούς του, ακόμα και ακατανόητους, λόγους να καταθέσει τη μήνυση μέσα στο σαρανταοκτάωρο του αυτοφώρου από τη διάπραξη του αδικήματος, τότε υποχρεωτικά η αστυνομία οφείλει να συλλάβει τον μηνυόμενο και να τον οδηγήσει στον εισαγγελέα. Η αστυνομία πήγε να συλλάβει τα στελέχη του «Φιλελεύθερου», που όμως δεν ήταν εκεί. Θα μπορούσαν, όπως συνήθως συμβαίνει, να παρουσιαστούν με τον δικηγόρο τους μετά τη λήξη του αυτοφώρου στον εισαγγελέα και από εκεί και πέρα η υπόθεση να πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.
Εντούτοις, οι δημοσιογράφοι επέλεξαν να παρουσιαστούν στο τμήμα για τους δικούς τους λόγους, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι, αν εμφανιστούν στην αστυνομία πριν λήξει η διάρκεια του αυτοφώρου, υποχρεωτικά θα συλλαμβάνονταν. Το γιατί το έκαναν είναι δικό τους θέμα και προφανώς δική τους συγκεκριμένη πολιτική επιλογή με προφανή στόχο την προβολή του επιχειρήματος της κυβερνητικής φίμωσης του Τύπου.
Εδώ ανοίγει κι άλλο ένα θέμα σχετικά με τα λεγόμενα «διαρκή αυτόφωρα» που συχνά ταλαιπωρούν πολίτες και δημοσιογράφους. Σε κάθε περίπτωση, η σημερινή κυβέρνηση είναι αυτή που έδωσε τέλος σε ένα βασικό πρόβλημα που δημιουργούσαν οι πρακτικές των «διαρκών αυτόφωρων» και είχαν θεσπιστεί με τον Ν. 3943/2011 επί κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου. Αφορούσαν τη μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο για οφειλές μόλις άνω των 5.000 ευρώ. Οι «αόρατες» για τα ΜΜΕ ουρές των πολιτών στα αυτόφωρα ήταν το διάστημα εκείνο πολύ μεγαλύτερες από τις ουρές στα ΑΤΜ την επομένη της εφαρμογής των capital controls!
Περί εξαιρέσεων
Τώρα ο κ. Βενιζέλος ζητά έναν νέο νόμο που να εξαιρεί μόνο τους δημοσιογράφους, όπως άλλωστε με τον άλλο νόμο εξαιρέθηκαν οι υπουργοί. Η βιομηχανία των εξαιρέσεων οφείλει κάποτε όμως να σταματήσει μαζί με την πολιτική υποκρισία. Αν είναι να εξαιρεθεί κάτι από τον νόμο, πρέπει να εξαιρεθούν αυτόφωρα αδικήματα, όπως για παράδειγμα αυτό της συκοφαντικής δυσφήμησης, αλλά για όλους τους πολίτες, με ισονομία και όχι μόνο για «ειδικές» κατηγορίες. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να καταλάβει ο κ. Βενιζέλος.
Οι αλλαγές στους Ποινικούς Κώδικες έχουν προαναγγελθεί, ενώ η επεξεργασία τους βρίσκεται σε τελικό στάδιο. Οπως τονίστηκε ήδη από πηγές του υπουργείου Δικαιοσύνης: «Στη συζήτηση για τον νέο Ποινικό Κώδικα και για τον νέο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που θα ανοίξει σύντομα, το ζήτημα αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς επικοινωνιακές σκοπιμότητες και με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση». Εκεί θα φανεί, λοιπόν, ποιος υπερασπίζεται το Σύνταγμα και την ισονομία και ποιος ασκεί απλά πολιτική προπαγάνδα.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου