Ένας καθοριστικός παράγοντας του τηλεοπτικού προϊόντος, η βιομηχανία του modeling,των καλλυντικών και της ομορφιάς, είναι χτισμένη πάνω στην (κοινωνικά επίκτητη) ανασφάλεια των γυναικών, που η ίδια, παρεούλα με τα ΜΜΕ που χρηματοδοτεί, καλλιεργεί με μανία και...
συνέπεια. Είναι χτισμένη πάνω σε ένα βασικό αξίωμα: Δεν είσαι τέλεια, είσαι χοντρή, είσαι plus size, ντύνεσαι σα βλαχαδερό, έχεις ελαττώματα και πρέπει και μπορείς να γίνεις με κάθε τρόπο καλύτερη. Πάνω σε αυτές τις αρχές χτίστηκαν διάφορα προϊόντα τηλεοπτικής υποκουλτούρας, όπως το ριάλιτι σόου που προβάλλεται από το Σεπτέμβρη στο Star,το Next Top Model.
Η συνειδητή συμμετοχή των κοριτσιών σε αυτό το πανηγύρι του κανιβαλισμού,το Next Top Model, την αποθέωση του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δεν είναι μόνο η ικανοποίηση μιας επιθυμίας για δημοσιότητα.
Οι 3,000 χιλιάδες συμμετοχές που υποβλήθηκαν για τις 20 διαθέσιμες θέσεις, πρέπει να έχουν μια διαφορετική ανάγνωση την εποχή του 50% ανεργίας στους νέους: Την αντανάκλαση μιας πραγματικότητας μπολιασμένης από απόγνωση και ανάγκη για εργασία. Και εν πάσει περιπτώσει,ακόμα και η συνειδητή συμμετοχή σε αυτό το πανηγύρι του κανιβαλισμού, καθόλου δεν καθαγιάζει τον κανίβαλο, ούτε δίνει ασυλία στην κοινωνία που θάβει το κεφάλι στην άμμο.
Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο παρακολουθώντας το Next Top Model, δεν είναι μόνο η σεξιστική αντιμετώπιση και η αντικειμενοποίηση για άλλη μια φορά των γυναικών. Δεν είναι μόνο η ψυχολογική κακοποίηση, το bullying, οι παρατηρήσεις των κριτών επϊ παντός επιστητού που αγγίζουν τα όρια της προσβολής, για το σώμα, το πρόσωπο, την προσωπικότητα,τα τατουάζ, τα πίερσινγκ, τα μαλλιά, το στήσιμο, το περπάτημα, τα ρούχα, την αισθητική.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της ψυχολόγου Εύης Νικολοπούλου, ΕΔΩ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου