24.10.18

Ντουμ σπείρω σπόρο…

Ο Γιάννης Βαρουφάκης συνέδεσε τ’όνομά του με ένα δημοψήφισμα (για «ναι» ή «όχι» σε νέο μνημόνιο) και κατόπιν με μια παραίτηση. Ο Νίκος Κοτζιάς συνέδεσε τ’όνομά του με...
μια συμφωνία (ακόμη σε εκκρεμότητα) και κατόπιν, ομοίως, με μια παραίτηση.

Σε κανέναν εκ των δύο δεν ζητήθηκε να παραιτηθεί. Και οι δύο κούνησαν απειλητικά το δάχτυλο σ’ αυτόν που τους επέλεξε. Και οι δύο θεωρούν ότι είναι ο σπόρος από τον οποίο θα φυτρώσει κάτι σημαντικό. Ο πρώτος βρίσκεται ακόμη στην άρδευση, ο δεύτερος αναζητεί το πρόσφορο έδαφος.

Η έπαρση ποτέ δεν υπήρξε εφόδιο για κάποιον που θέλει και δικαιούται να έχει υψηλές πολιτικές φιλοδοξίες. Το αντίθετο μάλιστα. Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους. Άσε δε που έτσι και πετάξεις μια πέτρα στην τύχη, όλο και κάποιον πρόεδρο θα πετύχεις…

Οι υπουργοί, όπως και οι πρωθυπουργοί, έρχονται και παρέρχονται. Αυτό όμως που μένει είναι το στίγμα που αφήνει ο καθένας στο ανάγλυφο της πολιτικής ιστορίας. Σημαντικό ή ασήμαντο. Και τούτο δεν καθορίζεται από το «ξέρεις ποιος είμ’ εγώ», αλλά από το τι καταθέτεις στην πολιτική σου διαδρομή. Τελεία και παύλα...

Πάνος Κολιοπάνος

Δεν υπάρχουν σχόλια: