Eνενήντα λεπτά στο Στάμφορντ Μπριτζ, είναι πάρα πολλά. Ενενήντα λεπτά στο Στάμφορντ Μπριτζ με δέκα παίκτες εναντίον έντεκα, είναι ατελείωτα. Ο αργός και δυσκίνητος Χατσερίδης ήταν εκ προοιμίου ψηλά, στη...
λίστα των δυνητικών κινδύνων του παιγνιδιού. Διαβάζεις το όνομα στην ενδεκάδα, παγώνει το αίμα.
Ο Χατσερίδης είναι αργός και δυσκίνητος, ακόμη και για Σούπερ Λιγκ. Για Γιουρόπα Λιγκ, δεν το συζητάμε. ‘Η του δίνεις τη μπάλα ακριβώς στα πόδια ή, αν συμβεί να του τη δώσεις κανα-δυο μέτρα μακρυά απ’ τα πόδια, προλαβαίνει να του την κλέψει αντίπαλος απ’ την άλλη άκρη της πόλης.
Πάρα πολλά, εδώ που τα λέμε, ήταν και τα ενενήντα λεπτά τον Σεπτέμβριο στην Τούμπα. Η Τσέλσι τότε, θυμίζω, έκανε 22-3 τελειώματα κι έφυγε αφήνοντας πίσω ένα λίαν επιεικές 1-0. Η επιείκεια τελείωσε τώρα, τέλη Νοεμβρίου στο Λονδίνο. Αυτή τη φορά έκαναν 29 τελειώματα, κι άφησαν τέσσερα γκολ μες στην εστία.
Σε 180 λεπτά ποδοσφαίρου, ο ΠΑΟΚ έστειλε τη μπάλα με κατεύθυνση προς το τέρμα της Τσέλσι σε (1+0=) μία φάση. Στα 90 λεπτά εκεί, ο ΠΑΟΚ έπεσε στην ανάγκη της Τσέλσι ν’ αντιδράσει μετά την ήττα απ’ την Τότεναμ και, πάντοτε ήθελα μια ευκαιρία να γράψω αυτή τη φράση, «να επιστρέψει στην κανονικότητα». Στο τέλος της ημέρας, το 4-0 δεν είναι δράμα. Τουλάχιστον, όχι τόσο. Εάν υπάρχει δράμα στο Γιουρόπα Λιγκ εφέτος, αυτό ξεκάθαρα είναι οι δύο διαδοχικές ήττες του ΠΑΟΚ από τη Βίντι.
Τρίτη και Πέμπτη, το εξάωρο μεροκάματο των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη δεν απέφερε ούτε σεφτέ. Μηδέν-εφτά. Ο μόνος που πλησίασε να σπάσει το μηδέν, είναι ο μόνος που έπαιξε. Προφανώς, ο Ολυμπιακός. Η απόδοσή του στη Σεβίλλη, ιδίως το α’ ημίχρονο αλλά και το τελικό ράλι στο φινάλε του β’ ημιχρόνου, ήταν ένα καλό follow-up Περιστερίου.
Ο Ολυμπιακός τα ‘δωσε, όσα είχε (και δεν είχε) να δώσει. Τα ‘δωσε, (άλλη μία φράση που έψαχνα ευκαιρία, κάποια στιγμή, να τη γράψω) «και στις δύο πλευρές του γηπέδου». Με το ελαφρύ σχήμα του στους ανοιχτούς χώρους, βγήκε σωστά σε καθαρές φάσεις για το γκολ. Σωστά σημαίνει, με σεβασμό σε βασικές αρχές.
Η ήττα δεν ήλθε επειδή τα τελειώματα ήταν 14-10, η ήττα ήλθε επειδή τα τελειώματα «στον στόχο» ήταν 9-1. Το να φτάσεις ως τα τελειώματα, είναι η δουλειά του προπονητή. Το να βρουν τα τελειώματα εστία, είναι η διαφορά στην ποιότητα. Στη λεπτομέρεια, μερικών πόντων. Αυτό που πληρώνεται ακριβά. Συνεπώς, είναι η δουλειά του ιδιοκτήτη.
Τα 1+4 γκολ την Πέμπτη, ήταν ακριβώς αυτό. Η λεπτομέρεια μερικών πόντων. Όλα, επιτεύχθηκαν εναντίον οργανωμένης άμυνας. Όλα, μα όλα, πέρασαν μπάλες μες από μάτια βελόνας. Στον Ολυμπιακό, η ιδιαιτερότητα είναι ότι εμφανώς ο ιδιοκτήτης έχει ρίξει βάρος στην υπόθεση-Τσάμπιονσιπ. Πεπειραμένα στελέχη εμπιστοσύνης, μετατίθενται στο Νότινγκαμ. Πίσω, στον Πειραιά, μένουν τα τσικό. Μαγκιά του, για να είμαστε ειλικρινείς, εάν ανεβάσει τη Φόρεστ στην Πρέμιερσιπ. Κόλπο αιώνα!
Ετσι όπως έκατσαν οι συσχετισμοί, σε δύο εβδομάδες έρχονται δύο (ο ένας, αμέσως μετά τον άλλον) τελικοί πρόκρισης/αποκλεισμού. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να φτάσει στους έξι βαθμούς και να προκριθεί, ο Ολυμπιακός μπορεί να φτάσει στους δέκα βαθμούς και ν’ αποκλειστεί. Τι θα γίνει στο τέλος, θα το δούμε. Το σίγουρο για τα κλαμπ είναι πως πρόκειται περί ευλογίας, τελευταίο βράδυ ομίλου να έχουν ένα τέτοιο τελικό στο σπίτι τους...
sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου