Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη (για τα δακρυγόνα) μένει...

Το ίδιο βιολί. Η ίδια εικόνα. Στο κέντρο της πλατείας, εκείνοι που μετέχουν στο συλλαλητήριο και στην άκρη εκείνοι που αλληλολιθοβολούνται με τα ΜΑΤ.

Στις πέτρες η αστυνομία, κατά την προσφιλή της συνήθεια, απαντά - όποια κυβέρνηση και να είναι πάνω- με δακρυγόνα. 

Στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, η...
δικαιολογία -αν μπορεί κανείς να την πει δικαιολογία- είναι οτι "ομάδες διαδηλωτών επιχείρησαν να εισβάλουν στην βουλή".

Αρκετή ώρα αργότερα κι ενώ η συγκέντρωση συνεχιζόταν, ποιος ήταν ο λόγος της αστυνομικής βίας, όταν μάλιστα τα ΜΑΤ είχαν να αντιμετωπίσουν απέναντι τους κάποιες ολιγάριθμες ομάδες?...