διεθνής συμφωνία, δεν μπορεί να προκαλέσει πολιτικό σεισμό, αν δεν βρει ετοιμόρροπο υλικό.
Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια τα ισχυρότερα και σοβαρότερα πολιτικά κόμματα της χώρας είχαν αποδεχτεί μια λύση στο πρόβλημα με τη γειτονική χώρα, που συνιστούσε αμοιβαίο συμβιβασμό, στη βάση της σύνθετης ονομασίας και του εξοβελισμού από την κρατική πολιτική και των δύο χωρών των εθνικιστικών και αλυτρωτικών εκδηλώσεων.
Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε αυτόν τον συμβιβασμό να μπορεί να τον κάνει πράξη η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Αν υπήρχε στοιχειώδης εθνική ευθύνη, η Συμφωνία των Πρεσπών θα περνούσε από την ελληνική Βουλή με συντριπτική πλειοψηφία και σε κλίμα συναίνεσης. Συμβαίνει το αντίθετο.
Η στάση της αντιπολίτευσης δεν συνιστά καθόλου στήριξη του εθνικού κεκτημένου, δηλαδή του συμβιβασμού με την ΠΓΔΜ. Είναι εγκατάλειψη της θέσης του 2008 και επιστροφή στη θέση του 1992.
Αυτό δεν ομολογείται, αλλά πιστοποιείται από τα γεγονότα. Πιστοποιείται από τα συλλαλητήρια και την άμεση ή έμμεση στήριξη σε αυτά, όπου το κεντρικό σύνθημα είναι πως «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική».
Πιστοποιείται από τις κατασκευές επιχειρημάτων κατά της συμφωνίας, που δεν στέκουν ακόμη και στην πιο απλή κριτική.
Πιστοποιείται από τη συνεχή μετακίνηση της γραμμής άμυνας της αντιπολίτευσης. Οταν καταρρέει η όποια θέση της, μετακινείται ακόμη πιο πίσω, σε πιο συντηρητικό πλαίσιο.
Πρωταγωνιστρια σε αυτή την πρακτική είναι η Ν.Δ. Στην αρχή επιχείρησε να πείσει τον Ζάεφ να μην κλείσει συμφωνία με τον Τσίπρα μέχρι να έρθει η ίδια στην κυβέρνηση. Μετά έψαξε να βρει μεμπτά στη συμφωνία, επικεντρώνοντας στη γλώσσα και την εθνικότητα των γειτόνων.
Και όταν όσα ζητούσε επιβεβαιώθηκαν από τις αλλαγές του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, άρχισε να παίζει με τις λέξεις.
Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε αν θα καταθέσει και πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, λίγα 24ωρα αφότου η τελευταία πήρε ψήφο εμπιστοσύνης. Ιλαροτραγωδία...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου