Oσοι είναι συνδρομητές στο Netflix και γενικότερα όσοι παρακολουθούν ξένες τηλεοπτικές σειρές θα έχουν παρατηρήσει τη συνεχή αύξηση του είδους εκείνου που θα ονομάζαμε «πολιτικό δράμα». Είναι...
εκείνες οι σειρές που απεικονίζουν σε πρωταγωνιστικό ρόλο πολιτικούς παράγοντες και πολιτικές διεργασίες, είτε της βιωμένης είτε της φανταστικής πραγματικότητας.
Αν και αρχετυπική ως προς το είδος θεωρείται η σειρά «West Wing» (προβλήθηκε στην Ελλάδα υπό τον τίτλο «Δυτική Πτέρυγα»), αυτό έγινε ιδιαίτερα γνωστό στο ελληνικό κοινό μέσα από τη σειρά του Netflix «House of Cards», τις δολοπλοκίες και τα εγκλήματα του περιβόητου μυθοπλαστικού Προέδρου των ΗΠΑ, Frank Underwood.
Δεν είναι, όμως, η μοναδική πολιτική σειρά που παρήχθη τα τελευταία χρόνια, αν και στην Ελλάδα έγινε ιδιαίτερα αρεστή όχι μόνο χάρη στο εξαιρετικό πρωταγωνιστικό της δίδυμο (Kevin Spacey, Michel Gill) αλλά και χάρη στη συνωμοσιολογική οπτική υπό τη οποία ξεκάθαρα προέβαλε τα διαδραματιζόμενα στον Λευκό Οίκο.
Για να περιοριστούμε στην παραγωγή του Netflix χάριν συντομίας, σειρές όπως το «Στέμμα», η «Μασσαλία», ο «Επιζών της επόμενης ημέρας», η «Μυστική Πόλη», η «Ιδιωτική Προστασία», το «1983» κ.ά. διαμορφώνουν ένα πολύ μεγάλο μωσαϊκό πολιτικών ψυχαγωγικών αφηγήσεων που άλλοτε μπλέκουν με το αστυνομικό θρίλερ, άλλοτε με τη σαπουνόπερα και το μελόδραμα, άλλοτε με σενάρια θεαματικής περιπέτειας, αλλά πάντοτε επιχειρούν να αποδώσουν με μεγάλη πιστότητα και ρεαλισμό το σύγχρονο εξουσιαστικό παίγνιο.
Είναι σειρές που σχεδόν όλες εξοικειώνουν τους θεατές τους με πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς που εξασκούν επιρροή, αντιμάχονται ο ένας τον άλλον, καθορίζουν τη μοίρα μιας τοπικής, εθνικής ή παγκόσμιας πραγματικότητας, επιβεβαιώνουν τις δημοκρατικές αξίες ή φλερτάρουν με την υπέρβασή τους. Είναι σειρές που κάλλιστα θα μπορούσαν να θεωρηθούν εκπαιδευτικές μιας σύγχρονης πολιτικής κουλτούρας.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Βασίλη Βαμβακά, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου