Με την αλλαγή στο όνομα, τις τροποποιήσεις στο Σύνταγμα και τη μετονομασία πλατειών, εθνικών οδών και αεροδρομίων, η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας έκανε ό,τι προβλέπεται στη Συμφωνία των Πρεσπών για να...
εξαλείψει τα στοιχεία του αλυτρωτισμού. Κατηγορείται για προδοσία από την εθνικιστική αντιπολίτευση γιατί πούλησε στους Έλληνες τα πάντα χωρίς να πάρει τίποτα.
Κι όμως οι εδώ αντίπαλοι της συμφωνίας επιμένουν ότι ο αλυτρωτισμός παραμένει. Προσχώρησε στην ίδια λογική και το ΚΚΕ, επισημαίνοντας πάντως ότι υπάρχει και εγχώριος αλυτρωτισμός. Είναι άραγε απειλή για την Ελλάδα η ΠΓΔΜ; Οπου και να το πεις, θα γελάσουν. Ουδείς (αριστερός, κομμουνιστής, δεξιός, φιλελεύθερος) στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία θέλουμε να παραμείνουμε αν δεν κάνω λάθος, μας καταλαβαίνει. Και γιατί να προσπαθήσουν να μας συμπαρασταθούν όταν λέμε ότι ένα κράτος δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, εκ των οποίων το 25% είναι Αλβανοί, που δεν διαθέτει στρατό ικανό να προκαλέσει φόβο και βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής ανέχειας, αποτελεί κίνδυνο για την Ελλάδα;
Την απόφασή του να ενταχθεί στους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς υπαγόρευσε η ψύχωση περικύκλωσης από την οποία πάσχει. Επιπλέον, τι είδους αλυτρωτισμός είναι αυτός που δεν έχει αναφορές σε πληθυσμιακές ομάδες που κατοικούν σε άλλα κράτη. Αν δεν υπάρχουν τέτοιες –και δεν υπάρχουν–, τι θα απελευθερώσει ένας επιθετικός εθνικισμός αν φτάσει στο σημείο να εκδηλωθεί με στρατιωτικά μέσα; Εδάφη όπου κατοικούν άλλες εθνοτικές ομάδες και θα επιχειρήσει να αλλάξει τους συσχετισμούς μεταφέροντας ομοεθνείς από τη μητέρα πατρίδα; Τότε δεν θα μείνει κανείς στην κοιτίδα του. Αστεία πράγματα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Παππά, ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου