20.1.19

Οι Ελληνικές ελίτ και ο «Μακεδονικός» λαϊκισμός...













Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι βρίσκομαι στη λάθος πλευρά της ιστορίας υποστηρίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών. 
Αφενός γιατί...
πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) ο οποίος δεν στεναχωριέται βλέποντας ότι ένα γειτονικό κράτος θα ονομαστεί (έστω με γεωγραφικό προσδιορισμό) «Μακεδονία», από τη στιγμή που η μεγάλη αυτή γεωγραφική περιφέρεια των πολυεθνικών Βαλκανίων ανήκει κατά 50% και στην Ελλάδα, αφετέρου διότι γνωρίζω καλά ότι οι πολιτικοί που αντιδρούν το κάνουν για την καρέκλα (στη λογική να φύγουν αυτοί να έρθω εγώ) και όχι για την ουσία, την οποία γνωρίζουν άριστα

Μια Συμφωνία κρίνεται τόσο από το «timing», τη χρονική συγκυρία που λένε και οι Αμερικάνοι, όσο και από την κατάσταση που επιχειρεί να αλλάξει. Σε ό,τι αφορά στο πρώτο, το ενεργειακό και διακομιστικό «project» της Δύσης για την περιοχή, για πρώτη ίσως φορά, ταυτίζεται με τα Ελληνικά συμφέροντα.

Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο η επί εικοσαετίας και βάλε αβελτηρία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις ασχήμιες Γκρούεφσκι, και στο κλείσιμο του ματιού της διεθνούς κοινότητας στον εθνικιστή πρώην πρωθυπουργό της πΓΔΜ, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για απαλοιφή του «Μακεδονία». Ας αναζητηθούν οι ευθύνες σε όλους όσοι τη δεκαετία του 2000 αντί να κυβερνούν ξόδευαν τα δανεικά των αγορών στις μπουζουκλερί της επικράτειας και τις παραλίες της Μυκόνου.

Είναι οι ίδιοι σήμερα που αντιδρούν στη Συμφωνία. Ακόμη κι ο εθνικός τους τροβαδούρος Αντώνης Ρέμος (με τις αρπαχτές στη Γευγελή), αισθάνθηκε την ανάγκη να μας πληροφορήσει ότι είναι αντίθετος με τη Συμφωνία, όσο σύμφωνος ήταν με τη φοροδιαφυγή στα μαγαζιά που τραγουδούσε (αυτό το γράφω εγώ για να μην παρεξηγηθούμε).

Όλος αυτός ο εσμός της συμφοράς αντιδρά σήμερα στη Συμφωνία. Και επιδιώκει μια Ελλάδα περίκλειστη (με το σύνδρομο του σκαντζόχοιρου), εχθρική με τους γείτονές της, φοβική και συνεπώς απομονωμένη από ένα κόσμο που εξελίσσεται και προχωρά (όχι πάντα με τον σωστό τρόπο). Προφανώς για να μπορούν η οικονομική και πολιτική ελίτ του τόπου να τον «αρμέγουν» καλύτερα.

Και μια που έχει αναζωπυρωθεί η συζήτηση περί λαϊκισμού στα μνημονιακά χρόνια να θυμίσω απλά ότι το βασικό χαρακτηριστικό του λαϊκισμού είναι η εσκεμμένη ανειλικρίνεια. Με απλά Ελληνικά χρησιμοποιούμε επιχειρήματα που δεν ανταποκρίνεται στα γεγονότα μόνο και μόνο γιατί χαϊδεύουν τα αυτιά του «λαού». Νομίζω είναι αυτονόητο γιατί τα εθνικά θέματα είναι ο καλύτερος «πελάτης» του λαϊκισμού. Είναι το δημόσιο ψέμα για ιδιωτικό όφελος με μικροαστική αισθητική και έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Δημήτρης Χατζηνικόλας

documentonews.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: