Μέναμε τότε στην οδό Μπουμπουλίνας, πίσω από το Πολυτεχνείο δίπλα στην Ασφάλεια. 1967. Ξημέρωσε Παρασκευή, 21 Απριλίου. Ο δρόμος μας ήταν πολυσύχναστος. Εκείνο το πρωινό είχε
απόλυτη ησυχία. Ανήσυχη ησυχία. Άνοιξα το...
παράθυρο, ήμουν έτοιμη με τη σάκα μου να φύγω. Απέναντι από το παράθυρό μου άντρες με στρατιωτικά και όπλα. Θυμάμαι ένα αίσθημα φόβου χωρίς να ξέρω γιατί. Ύστερα ήρθε η πληροφορία. Ύστερα ήρθαν τα ακούσματα από δίπλα. Και έτσι, σιγά σιγά διαμορφώθηκε το Αντί. Και παραμένει.
Λεία Βιτάλη
(Η συγγραφέας σε ανάρτησή της στη fb)
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου