Δύο ενδιαφέρουσες ιστορίες που απέχουν μεταξύ τους πάνω από τριάντα χρόνια, αλλά προσφέρονται για...
συγκρίσεις:
1) Αντιγράφω από το βιβλίο του Αλ. Παπαχελά «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια» (εκδόσεις Παπαδόπουλος). Μιλάει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για τη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου: «Εγώ δεν εκίνησα το δακτυλάκι μου για να καταδικαστεί ο Αντρέας. Το μικρό μου δακτυλάκι αν κινούσα ο Αντρέας θα κατεδικάζετο (σελ. 149)... Αλλά ακόμη και για τον Αντρέα η απόφαση μη νομίζεις ότι ήταν στην ουσία αθωωτική. Και λέω στην ουσία, διότι οι επτά δικαστές που τον αθώωσαν, έναντι των έξι που ήταν καταδικαστικοί, δέχτηκαν ότι οι βαλίτσες πήγαν στο Καστρί, αλλά δεν θεώρησαν δεδομένο ότι ο Αντρέας και λόγω της κατάστασης της υγείας του τότε ήταν εκείνος που επωφελήθηκε, ότι ήταν υπεύθυνος γι’ αυτό το πράγμα. Ηταν αθώος λόγω αμφιβολιών για μία ψήφο» (σελ. 156).
- Μάλιστα. Αθώος λοιπόν αν και οι βαλίτσες πήγαν στο Καστρί. Εγώ πάντως θυμάμαι ότι μάρτυρες κατηγορίας μιλούσαν για πιτσικαρισμένες με πεντοχίλιαρα κούτες πάμπερς, αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Αθώος, όχι όμως πανηγυρικά. Αθώος λόγω αμφιβολιών. Αρα, όχι και τόσο αθώος. Κι αν ο τότε πρωθυπουργός κινούσε το μικρό δαχτυλάκι του ο προαιώνιος αντίπαλός του θα καταδικαζόταν. Και η διάκριση των εξουσιών; Και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης για την οποία η Δεξιά φωνάζει ότι πάντα τη σεβόταν και πάντα θα τη σέβεται; Όπως τώρα... καλή ώρα, που μηνύει εισαγγελείς, καταγγέλλει σκευωρίες με ηθικούς αυτουργούς, αλλά χωρίς φυσικούς αυτουργούς, απειλεί, εκβιάζει και πιέζει για να φύγουν από την υπόθεση Novartis μη αρεστoί στην παράταξη λειτουργοί της Δικαιοσύνης...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Τάσου Παππά, πατήστε ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου