Παραλίγο να ξεχάσουμε και τις Απόκριες με όλα αυτά τα μασκαραλίκια περί τους προστατευόμενους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος Μαξίμου και Αικατερίνης μεγαλομαρτύρων. Επεσε, βλέπεις, πάνω στις Απόκριες η κλήτευση προς εξέταση από την προανακριτική επιτροπή της Βουλής. Οπότε, είναι μάλλον άκαιρο και το...
αίτημα (ορισμένων και απαίτηση, μετά βιαίας προσαγωγής) της πλειοψηφίας της προανακριτικής να αρθεί το καθεστώς προστασίας των δύο μαρτύρων και να αποκαλυφθούν οι αληθινές ταυτότητες. Επαγωγικά και μεταφορικά, να φανερωθούν τα πρόσωπα, και σε αποκριάτικη διάλεκτο: να πέσουν οι μάσκες.
Αν ήθελαν οι αξιότιμοι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας να πέσουν οι μάσκες, προς τι η βία (βιασύνη), το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός (να θυμηθούμε και τον Αρμάνδο Δελαπατρίδη μέρες που ’ναι· Απόκριες συνήθως εκφωνούσε στο Σύνταγμα τις πολιτικές του ομιλίες· πολύ σοβαρότερες ενίων αγορητών του σημερινού Κοινοβουλίου); Ας είχαν υπομονή να εξετάσουν τους προστατευόμενους μετά τα Κούλουμα και την Καθαρά Δευτέρα. Αντί να πάνε κόντρα στο εθιμικό δίκαιο (το άλλο δίκαιο δεν είναι του παρόντος) και να απαιτήσουν να πέσουν οι μάσκες από την Τσικνοπέμπτη. Τώρα, θα μου πεις, και αν πέσουν οι μάσκες με τα Κούλουμα, τους χαρταετούς, τα γιαλαντζί ντολμαδάκια και την ταραμοσαλάτα, τι λογής προστασία θα έχουν οι προστατευόμενοι; Δεκτό το ερώτημα. Επιφυλάσσομαι να απαντήσω.
Βέβαια το Bal masqué του τίτλου -ήτοι Xορός μεταμφιεσμένων- ως ομότιτλη όπερα είναι από τις δημοφιλέστερες του Βέρντι. Γράφτηκε με αφορμή τη δολοφονία του Γουσταύου Γ' της Σουηδίας (1792) σε χορό μεταμφιεσμένων (πραξικόπημα ήταν). Αλλά επειδή ο Βέρντι –που το έλεγε η ψυχή του– χτύπησε φλέβα σε πολιτικές δολοπλοκίες, η λογοκρισία της εποχής τον υποχρέωσε να μεταθέσει την υπόθεση στη μακρινή Βοστόνη του 17ου αιώνα. Μη μας την πάνε κατά κει και την υπόθεση Novartis…
Πέτρος Μανταίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου