Το ριψοκίνδυνο παράδοξο της Σουηδίας...

Γιατί διχάζει η απάντησή της στον κορωνοϊό;...
Και ενώ οι περισσότεροι πληθυσμοί της Ευρώπης ζουν σε πόλεις με lockdown λόγω κορωνοϊού, η Σουηδία επιμένει διαφορετικά και είναι σχεδόν η μόνη που επιτρέπει μια καθημερινότητα κοντά στο φυσιολογικό. Μετά από ένα...
μακρύ χειμώνα, ο καιρός έχει ζεστάνει και οι πολίτες γεμίζουν πλατείες και πάρκα στη Στοκχόλμη. 

Σχολές, νηπιαγωγεία, μπαρ, εστιατόρια, χιονοδρομικά κέντρα, αθλητικές λέσχες, κομμωτήρια: όλα παραμένουν ανοιχτά, εβδομάδες μετά την παύση της λειτουργίας στην Δανία και τη Νορβηγία. Τα πανεπιστήμια έκλεισαν την Παρασκευή και η κυβέρνηση κατέστησε αυστηρότερη την απαγόρευση των εκδηλώσεων σε όχι περισσότερους από 50 ανθρώπους. Αλλά εάν κανείς εμφανίσει συμπτώματα, μπορεί ακόμα να επιστρέψει στη δουλειά ή στο σχολείο μόλις δύο ημέρες αφότου αισθανθεί καλύτερα. Αν ένας γονέας αρχίσει να εμφανίζει συμπτώματα, του επιτρέπεται να συνεχίσει να στέλνει τα παιδιά του στο σχολείο. Όλα τα διεθνή μίντια όπως το BBC, o Guardian και οι New York Times μεταδίδουν εικόνες σχεδόν κανονικότητας στη Σουηδία και κάνουν λόγο για το ριψοκίνδυνο παράδοξο της Σουηδίας. 

Η προσέγγιση της Σουηδίας εγείρει ερωτήματα σχετικά με το εάν πρόκειται για «παιχνίδι» με την πανδημία που δεν έχει καμία θεραπεία ή εμβόλιο ή εάν η τακτική της θα θεωρηθεί λογική στρατηγική για την καταπολέμηση μίας μάστιγας που έχει κοστίσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας και προκάλεσε πρωτοφανή μέτρα περιορισμού παγκοσμίως. 

 Μέχρι το Σάββατο, η Νορβηγία, με πληθυσμό 5,3 εκατομμυρίων, είχε περισσότερα από 3770 κρούσματα κορωνοϊού και 19 θανάτους. Η Δανία, με πληθυσμό 5,6 εκατομμυρίων, ανέφερε 2.200 κρούσματα και 52 θανάτους. Η Σουηδία, με 10,12 εκατομμύρια, κατέγραψε πάνω από 3.060 κρούσματα και 105 θανάτους. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι Σουηδοί δεν κατανοούν το τεράστιο μέγεθος της πανδημίας. Οι αρχές της χώρας και οι υπάλληλοι υγείας τόνισαν το πόσο απαραίτητα μέτρα είναι το πλύσιμο των χεριών, η κοινωνική απομάκρυνση και την προστασία των ατόμων ηλικίας άνω των 70 ετών, περιορίζοντας την επαφή μαζί τους. Αλλά, σε κάθε καφέ της Στοκχόλμης θα δει κανείς ομάδες από δύο ή περισσότερους ανθρώπους να γευματίζουν. Οι παιδικές χαρές είναι γεμάτες από παιδιά που τρέχουν. Εστιατόρια, γυμναστήρια και εμπορικά κέντρα έχουν μεν λιγότερο κόσμο, αλλά λειτουργούν κανονικά.


O επιδημιολόγος Anders Tegnell

Ο κρατικός επιδημιολόγος Anders Tegnell δήλωσε σε συνέντευξή του, ότι η στρατηγική της Σουηδίας βασίζεται στην επιστήμη: «Προσπαθούμε να επιβραδύνουμε τη διάδοση τόσο-όσο, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τους ασθενείς που έρχονται». Η προσέγγιση της Σουηδίας απευθύνεται στον αυτοπεριορισμό και την αίσθηση της κοινής ευθύνης, δήλωσε ο κ. Tegnell. «Αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύουμε στη Σουηδία. Όλο μας το σύστημα για τον έλεγχο των μεταδοτικών νόσων βασίζεται σε εθελοντική δράση. Το σύστημα ανοσοποίησης είναι εντελώς εθελοντικό και υπάρχει κάλυψη 98 τοις εκατό», εξήγησε. «Τους δίνουμε την επιλογή να κάνουν ό, τι είναι καλύτερο για τη ζωή τους. Αυτό λειτουργεί πολύ καλά, σύμφωνα με την εμπειρία μας».   

Η μέθοδος της Σουηδίας μοιάζει να κοντράρει τις στρατηγικές των περισσότερων άλλων εθνών, αλλά είναι πολύ νωρίς για να διαπιστωθεί εάν η προσέγγισή της θα αποδώσει τα ίδια αποτελέσματα με άλλες χώρες. Και οι σουηδικές αρχές θα μπορούσαν τελικά να αλλάξουν στρατηγική αν δουν πως αυτό δεν πετυχαίνει.   

Εξηγώντας την τρέχουσα στρατηγική της Σουηδίας, οι ειδικοί επισημαίνουν και άλλους παράγοντες: Η χώρα έχει υψηλά επίπεδα εμπιστοσύνης, σύμφωνα με τον ιστορικό Lars Tragardh, και ένας αυστηρός νόμος στο Σύνταγμα απαγορεύει στην κυβέρνηση να παρεμβαίνει στις υποθέσεις των διοικητικών αρχών, όπως η υπηρεσία δημόσιας υγείας. «Ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να μικροδιαχείριση σε λεπτομερές επίπεδο μέσω απαγορεύσεων ή απειλής κυρώσεων ή προστίμων ή φυλάκισης. Έτσι ξεχωρίζει η Σουηδία, ακόμη και από τη Δανία και τη Νορβηγία» λέει στους ΝΥΤ ο Tragardh. 
Ο Tragardh δήλωσε ότι το επίπεδο εμπιστοσύνης των Σουηδών εκδηλώθηκε και με άλλους τρόπους: όχι μόνο οι πολίτες έχουν εμπιστοσύνη στους δημόσιους θεσμούς και τις κυβερνητικές υπηρεσίες και το αντίστροφο, αλλά υπάρχει και υψηλή κοινωνική εμπιστοσύνη μεταξύ των πολιτών.   Στην αρχή της πανδημίας, όταν εφαρμόστηκε το πρώτο μέτρο για απαγόρευση συγκεντρώσεων 500 και πάνω ατόμων, ορισμένοι διοργανωτές εκδηλώσεων προσπαθήσουν να μην ξεπεράσουν το όριο, επιτρέποντας ακριβώς 499 κατόχους εισιτηρίων στους χώρους τους. Αυτό σταμάτησε όταν επιβεβαιώθηκαν κρούσματα μεταξύ των μελών του προσωπικού. Ο Tegnell, ο κρατικός επιδημιολόγος, δήλωσε ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι απαγορεύσεις δεν λειτουργούν: «Οι άνθρωποι βρίσκουν τρόπους να φτάνουν στα όρια τους κανόνες».

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...