Tου Άρη Δαβαράκη Βρήκαμε πάλι ν’ ασχολούμαστε για να περνάει η ώρα, ή πράγματι έχουμε ανοίξει ατζέντα Ελληνοτουρκική και διαπραγματευόμαστε; Και τι διαπραγματευόμαστε; Τα πετρέλαια του Αιγαίου που ...
ήμουνα νια και γέρασα και ο ακόμα ούτε σταγόνα μαύρο χρυσάφι δεν είδα o (το 2013!) εξηνταρίζων Ζαχαρίας-Άρης; Ο Πρίνος εκείνος ο κακάσχημος που συναντάς πηγαίνοντας Καβάλα-Θάσο και αποστρέφεις το βλέμμα, μην μου πείτε τώρα ότι είναι Χρυσοφόρος και όλες οι λιμασμένες κυβερνήσεις, από «ΕΡΕ» και «Ένωση Κέντρου» πριν τη Χούντα, μέχρι ΓΑΠ, δεν τον ξεπουλήσανε άρον-άρον κι όπως-όπως να εισπράξουνε τα μεσιτικά; Αποκλείω. Αν υπήρχε πετρέλαιο στο Αιγαίο πρώτος ο Ανδρέας θα το είχε συνεκμεταλευτεί με πάντα ενδιαφερόμενο, Οθωμανό ή Αμερικάνο – και Ρώσο λέω εγώ, Σοβιετικό τότε, σιγά μην έπεφτε η μύγα στο γάλα. Όλοι αυτοί οι «ηθικοί και νόμιμοι», τόσες δεκαετίες τώρα πήγαινε-έλα στην Ουάσιγκτον και την Άγκυρα, το κρατάνε μυστικό πως κατά βάθος είμαστε Περσικός Κόλπος;
Για καθίστε καλά. Είπαμε να μας δουλέψετε, είπαμε να μας κογιονάρετε, είπαμε να μας έχετε για ντιπ ζωντόβολα (που είμαστε εξ΄άλλου κιόλας) – αλλά όχι κι έτσι. Ότι ξαφνικά θα αγκαλιαστεί ο Τούρκος με τον Έλληνα και τον Αμερικάνο (τον εγγυητή) πάνω από το τρυπάνι και θα ξεπηδήσει το μαύρο γυαλιστερό σιντριβάνι και ποιος μας πιάνει τότε πια, ποιο χρέος και ποια Μέρκελ και ποιος Ζάν-Κλόντ Τρισέ, δανεικά θα μας ζητάνε να στηρίξουν το βρωμοευρώ τους και εμείς, πάντα κιμπάρηδες, άρχοντες, μεγαλόκαρδοι, θα τους ραίνουμε με πετροδολάρια από το Θρακικό (πέλαγος).
Όχι δηλαδή είπα έτσι να γράψω 300 λεξούλες να το θίξω το ζήτημα και αν μπορεί κανείς να με βοηθήσει να το καταλάβω καλύτερα (τι σκατά παίζεται τελοσπάντων), ας μου κάνει ένα update και μένα του ανυποψίαστου. Μεταξύ μας είμαστε, γιατί να το κρατάμε μυστικό; Είμαστε πετρελαιοφόροι και χολοσκάμε τώρα για πενταροδεκάρες και ευρωομόλογα;
Για πείτε, βρε. Σας ακούω. Όλος αυτιά είμαι.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου