Τοτέµ...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ είναι από τη φύση του ψυχρό υλικό. Και – για όσους δεν είναι πιστοί – η µετά θάνατον ζωή παραµένει αβέβαιη προοπτική. Παρ’ όλα αυτά, ο πειρασµός είναι µεγάλος. Τι να σκεπτόταν άραγε ως άγαλµα ο Κωνσταντίνος Καραµανλής χθες το πρωί στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης βλέποντας από ψηλά, κάτω από τα δασύτριχα φρύδια του, το ανθρώπινο θέαµα όλων εκείνων που έκαναν τα αποκαλυπτήρια;

ΕΙΝΑΙ, ΒΕΒΑΙΩΣ, ακόµη ενεργοί πολλοί εξ όσων γνώρισαν από κοντά τον Καραµανλή και συνεργάστηκαν µαζί του. Οι ανθρώπινες µαρτυρίες που διαθέτουµε, αλλά και η επιµελής συγκρότηση του αρχείου του µας οδηγούν στο ίδιο συµπέρασµα: όπως όλοι οι µεγάλοι δηµόσιοι άνδρες, ο Καραµανλής ενδιαφέρθηκε όχι µόνο για την υστεροφηµία του αλλά και για την απεικόνισή του σε ιστορικά βιβλία ή σε πανεπιστηµιακές µελέτες, ενόσω ήταν εν ζωή. Ούτως ή άλλως, η θέση του Κωνσταντίνου Καραµανλή στην Ιστορία αποτελεί κεκτηµένο. ∆εν ισχύει όµως το ίδιο για την πολιτική του κληρονοµιά.

Ο ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ στην προκυµαία της Θεσσαλονίκης είναι ακόµη ένα έργο της οµάδας ανθρώπων που βρίσκεται πίσω από το Ιδρυµα Καραµανλή της Φιλοθέης ή την έδρα Καραµανλή στο Πανεπιστήµιο Φλέτσερ της Βοστώνης. Ωστόσο, η πολιτική αγιοποίηση του Κωνσταντίνου Καραµανλή δεν µπορεί µε τίποτε να απαλύνει το τρέχον αδιέξοδο του καραµανλισµού. Αυτό ακριβώς πρέπει να ήταν χθες ορατό µε το βλέµµα του αγάλµατος. Ο Καραµανλής, ιδίως στην ύστερη φάση του µετά το 1974, συνδύαζε τον προσωπικό ασκητισµό µε την πολιτική αποφασιστικότητα. Ανήκε στη µεταπολεµική γενιά ευρωπαίων πολιτικών που η καριέρα τους δεν ήταν γραµµική αλλά κυκλική και που, στην ωριµότητά τους, επανακαθόρισαν θεσµικά τις δηµοκρατίες των οποίων ηγήθηκαν. Οπως η Πέµπτη Γαλλική ∆ηµοκρατία – που κρατάει ακόµη – ταυτίστηκε µε τον Ντε Γκολ, έτσι και η Μεταπολίτευση είναι η µεγάλη στιγµή του Κωνσταντίνου Καραµανλή.

ΠΟΙΑ ΣΧΕΣΗ έχουν όµως όλα αυτά µε το ύφος και το ήθος εξουσίας της περιόδου 2004-2009; Τελικά, ο καραµανλισµός εκφυλίστηκε σε απλή συνωνυµία, ενώ είναι γνωστό πού κατέληξε η διακυβέρνηση της χώρας από τον Κώστα Καραµανλή. Κατέληξε σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών µια κρύα νύχτα Σεπτεµβρίου έπειτα από σερί σκανδάλων και αδράνεια ετών που οδήγησαν σε κυβερνητική αφασία. Ο πρώην πρωθυπουργός έχει πιει το αµίλητο νερό.

Ακόµη χειρότερα, από το ύψος του ανδριάντα η συντηρητική παράταξη δείχνει να απειλείται µε πολυδιάσπαση και να υποφέρει από διχόνοια. Στα δεξιά της Ν.∆.

ακροβολίζεται σταθερά ο ΛΑΟΣ. Η έξοδος της Μπακογιάννη προς το Κέντρο ακυρώνει τη λογική της διεύρυνσης, µε την οποία είχε δουλέψει ο Κωνσταντίνος Καραµανλής το 1977. Ο Αντώνης Σαµαράς έσπευσε, βεβαίως, να παραστεί στα αποκαλυπτήρια του αγάλµατος. Ωστόσο, εκφράζει ένα ρεύµα της ελληνικής ∆εξιάς που δεν αποφεύγει τις ιδεοληψίες. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: οΚωνσταντίνος Καραµανλής πάει να γίνει τοτέµ της συντηρητικής παράταξης, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.