Aσυνεννόητη...

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
Ο,ΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ στραβό συνήθως είναι στραβό. Οφείλει όµως κανείς να ψάξει µήπως υπάρχει κάτι που του διαφεύγει και δικαιολογεί τη στρέβλωση.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ αφανής λογική στον τρόπο µε τον οποίο κινείται η Τίνα Μπιρµπίλη εδώ και ενάµιση χρόνο στο ΥΠΕΚΑ; Θα µπορούσαµε, τραβώντας τα... πράγµατα στα άκρα, να πούµε ότι αυτή η στάση υποκρύπτει µια στρατηγική. Από τα διόδια ώς τα κραξίµατα, η κοινωνία έχει βάλει απέναντι την πολιτική – ή, τέλος πάντων, ένα µέρος της κοινωνίας έχει βάλει απέναντι ένα µέρος της πολιτικής. Το ίδιο και η Τίνα. Εξ ου και ο παρ’ ολίγον λιθοβολισµός χθες από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, για ένα κοινωνικό ακροατήριο που τείνει να αµφισβητήσει τους πάντες και τα πάντα, το κοινοβουλευτικό µαρτύριο της Μπιρµπίλη συµβάλλει στην αγιοποίησή της.

ΕΝ ΠΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΏΣΕΙ, αυτή είναι η επιεικής εκδοχή για την Τίνα. Οτι, δηλαδή, η αντι-συστηµικότητά της δεν είναι απονήρευτη, ενώ ο οικολογικός ακτιβισµός της είναι πολιτικά υστερόβουλος. Φυσικά, ο κόσµος που δεν θέλει άδεια δόµησης στα δέκα στρέµµατα σε περιοχές Νatura και επιµένει να βλέπει στην απελευθέρωση της ενέργειας έναν δούρειο ίππο συµφερόντων, αποτελεί µειοψηφία. Υπάρχει όµως, και η Τίνα τον εκφράζει. Φυσικά, δεν τον εκφράζει γιατί είναι αυτή που είναι. Ούτε εκλεγµένη δεν είναι. Τον εκφράζει γιατί είναι άνθρωπος του Παπανδρέου. Με την υποστήριξη του Πρωθυπουργού έγινε η Μπιρµπίλη υπουργός µε ισχυρό χαρτοφυλάκιο. Με την ανοχή του Πρωθυπουργού είπε δηµοσίως όχι σε µια υποψηφιότητα για την Περιφέρεια Αττικής. Και µόνο χάρη στον Πρωθυπουργό στέκεται ακόµη όρθια η Μπιρµπίλη.

Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ των ανθρώπων του κάθε πρωθυπουργού είναι έργο που παίζεται σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες.

Αρχικά τους χρεώνουν υπερβολική συγκέντρωση εξουσίας. Μετά ψάχνουν να τους βρουν κάποιο φραστικό ατόπηµα ή πολιτικώς ατυχές εγχείρηµα. Τους τελειώνουν όµως χάρη σε ηθικό παράπτωµα που να προέρχεται από κατάχρηση εξουσίας. Ωστόσο, από όλους τους ανθρώπους του Παπανδρέου, η Μπιρµπίλη είναι αυτή που δεν προσφέρεται καθόλου για τέτοιο καδράρισµα. Μπορεί να είναι ασυνεννόητη εντός κυβέρνησης. Μπορεί να αγνοεί τους βουλευτές και το κόµµα.

Μπορεί να µην παίζει το παιχνίδι των ΜΜΕ µε τους συνήθεις όρους. Ωστόσο, επιµένει σε ένα στυλ ζωής – το διαµέρισµα στη Νέα Σµύρνη, ένα κυριακάτικο σινεµά µε τον γιο της – που δεν προσφέρεται για ηθική εξόντωση.

Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ της Τίνας ολοκληρώνεται µε ένα ερώτηµα και δύο επισηµάνσεις. Το ερώτηµα: Πόσο θα αντέξει ο Παπανδρέου να την στηρίζει; Οι επισηµάνσεις: Πρώτον, στην Ελλάδα της κρίσης το «φιλοκαλούµεν οικολογικά» της Τίνας – στους ηµιυπαίθριους, τα ενεργειακά πιστοποιητικά για τα µικρά διαµερίσµατα ή τη δόµηση στα δέκα στρέµµατα – αποτελεί περιφρόνηση στις δυσκολίες απλών πολιτών. ∆εύτερον, οι οριζόντιες απαγορεύσεις στις οποίες προσφεύγει κάθε τρεις και λίγο η Μπιρµπίλη δηµιουργούν µια «πράσινη» γραφειοκρατία που προστίθεται στο ∆ηµόσιο που πνίγει κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.