"Γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελά, πατέρα;" ...

του Γιώργου Λακόπουλου
"Γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελά πατέρα;"
Αν ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ποιητής κάτι τέτοιους στίχους θα έγραφε, μετά τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου. Ανέβαζε τόνους, έκανε τις καθιερωμένες διακοπές, έριχνε κορώνες αλλά η αίθουσα δεν ανταποκρίνονταν. Που και που ακούγονταν κάποια ξεψυχισμένα παλαμάκια. Ο ανθός της κομματικής στελέχωσης του ΠΑΣΟΚ άκουγε τον Πρωθυπουργό χωρίς να αντιδρά. Πρώτη φορά σε συνεδρίαση αυτού του είδους, οποιουδήποτε κόμματος , το ακροατήριο ήταν... τόσο μακριά από τον ομιλητή. Πρώτη φορά αρχηγός κόμματος συνάντησε τόση απροθυμία συμμετοχής στους τόνους που προσπάθησε να δώσει. Και στο τέλος όταν οι εθνοσυμβουλοι ψήφισαν για να εκλέξουν τρία νέα μέλη του Πολιτικού Συμβούλιου, η προεδρική υποψήφια ήλθε τρίτη και καταϊδρωμένη.

Σημαίνουν άραγε κάτι όλα αυτά; Σε ότι αφορά τη μεγάλη εικόνα όχι. Αλλά είναι τα προβλήματα και αλλού εστιάζεται η προσοχή της κοινωνίας. Ουδείς ενδιαφέρεται για όσα-δεν- έγιναν στο ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο άλλωστε ούτε ανώτατο είναι, ούτε καθοδηγητικό. Ενδεχομένως ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Ο οποίος μόλις την προηγούμενη είχε διαμηνύσει στους έτερους καθοδηγητές του Πολιτικού Συμβούλιου: συνεδριάστε χωρίς έμενα. Κι αυτοί συνεδρίασαν και είπαν κι ένα τραγούδι. Πιο επίσημη επιβεβαίωση της χρεοκοπίας του κομματικού μοντέλου δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Και η τραγική ειρωνεία είναι ότι αυτή η χρεωκοπία αρχίζει από το κόμμα που καθιέρωσε τον σημερινό τύπο της κομματικής οργάνωσης για όλα τα κόμματα.

Αλλά αν δεν έχει καμιά αξία μια συνεδρίαση ενός απαξιωμένου από τη γέννηση του κομματικού οργάνου του κυβερνώντος κόμματος, δεν συμβαίνει το ίδιο και για την παρουσία του Πρωθυπουργού στη συγκεκριμένη συνεδρίαση. Ο Γιώργος Παπανδρέου στήριζε σε αυτή τη συνεδρίαση την προσδοκία να ανανεώσει το ηθικό των κομματιών στελεχών. Να τους εμψυχώσει και να τον εμψυχώσουν .Και κατά κάποιο τρόπο να τα δεσμεύσει στην πορεία που έχουν χαράξει ο ίδιος και ένας- δύο υπουργοί. Αυτό δεν συνέβη.

Δεν υπήρξαν αντιδράσεις, ούτε φωνές κριτικής και διαμαρτυρίας. Δεν υπήρξαν αντιπροτάσεις. Αλλά υπήρξε σιωπή , στα όρια της αδιαφορίας. Και αυτό είναι το χειρότερο. Η μνημονική πολιτική της κυβέρνησης δεν βρίσκει ακροατήριο ούτε καν στο σκληρό κομματικό πυρήνα. Δεν μπορεί να δώσει παλμό ούτε καν σε μια αίθουσα στην οποία υπάρχουν κυρίως κρατικά στελέχη.

Είναι προφανές ότι στο ΠΑΣΟΚ δεν θα θέλουν να θυμούνται αυτή τη συνεδρίαση. Αλλά το ερώτημα τώρα είναι αν ο Πρωθυπουργός θα συνεχίσει και μετά τη ψυχρή υποδοχή που του επεφύλαξε το κόμμα του, την προσπάθεια να δικαιώσει μια λανθασμένη πολιτική.
protagon.gr