Ιππικό...

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ είναι γνωστή. Φρέσκος πρωθυπουργός, ο Κώστας Σηµίτης ξεκίνησε τις προγραµµατικές δηλώσεις αναφερόµενος, στα εξωτερικά, µόνο στην Ευρώπη. Πριν κλείσει το τριήµερο, είχεευχαριστήσει από το βήµα της Βουλής τις ΗΠΑ για τη βοήθειά τους στην κρίση των Ιµίων. Κάπως έτσι άρχιζε µια δεκαπενταετία ανερυθρίαστου ατλαντισµού – σπορ στο οποίο επιδόθηκαν όλοι οι φιλόδοξοι έλληνες πολιτικοί, πρώτης ή δεύτερης γραµµής, ΠΑΣΟΚ ή Ν.∆. αδιάφορο.

ΣΤΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ αυτό ο νυν Πρωθυπουργόςξεχώριζε ως ο κατεξοχήν ατλαντιστής πουήταν όµως και σοσιαλιστής – πρόεδρος της ∆ιεθνούς – ενώ λεγόταν Παπανδρέου. ∆ηλαδή τα είχε όλα. Μόνο που, σε αντίθεση µε ό,τι έγινε το 1996, υπήρχε το 2009 µια διαφορά. Ο Λευκός Οίκος δεν έβγαινε στο τηλέφωνο, ενώ το επιτελείο του Γιώργου κοπίασε αρκετά για να επιτύχει ηµεροµηνία συνάντησης στην Ουάσιγκτον στο περιθώριο των εορτών της Οµογένειας για την 25η Μαρτίου. ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ, το Κυπριακό ή το Σκοπιανό, η αµερικανική πολιτική κυριαρχείται από έναν µινιµαλισµό που φθάνει καµιά φορά στο τίποτα. Οι αµερικανοί πρεσβευτές µετά τον Νίκολας Μπερνς – άντε και τον Τοµ Μίλερ – είναι άφαντοι και δηµοσίως άγνωστοι. Οι επισκέψεις αξιωµατούχων είναι από υφυπουργό και κάτω. Ούτε όπλα δεν πολυενδιαφέρονται να µας πουλήσουν. Το 1999 ο Σάµιουελ Χάντινγκτον είχε γράψει ένα στοχαστικό δοκίµιο γιατις ΗΠΑ ως «µοναχική υπερδύναµη». ∆ώδεκα χρόνια αργότερα, ηΑµερική του Οµπάµα είναι µιαυπερδύναµη σε υπαρξιακή κρίση που παρατηρεί ανήσυχα την Κίνα και προσπαθεί να διαχειριστεί τον αραβικό κόσµο– όπως φάνηκε πρόσφατα, ανεπιτυχώς.

ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ξαναµπήκε στο αµερικανικό ραντάρ πέρσι ήταν ως µια νέα Lehman Brothers. Οι Αµερικανοί – ιδίως, δε, τοντουέτο Τιµ Γκάιτνερ και ΛάριΣάµερς – είχαν χειριστεί ουκ ολίγες χρεοκοπίες, στη Ρωσία, την Ασία ή το Μεξικό, για να ξέρουν πως δεν υπάρχει ντόµινο σαν το οικονοµικό ντόµινο. Τη δεκαετία του ‘70, ο Χένρι Κίσινγκερ αστειευόταν,λέγοντας «η Ευρώπη – τι νούµερο τηλεφώνου έχει;». Το 2010 η Ουάσιγκτον κάλεσε Βερολίνο, ζητώντας να µην αφήσουν οι Γερµανοί αβοήθητη την Ελλάδα, υποκύπτοντας στο µείγµα δηµοσιονοµικής ορθοδοξίας και προτεσταντικού µαξιµαλισµού που τους χαρακτηρίζει. Συνδροµή υπήρξε – αλλά καθυστερηµένη και ανεπαρκής.

ΤΑ ΙΔΙΑ και φέτος. Καθώς η κυβέρνηση Μέρκελ είναι πάλι έτοιµη να µην κάνει τίποτα ουσιαστικό στις 25Μαρτίου, αφήνοντας την Ελλάδα βορά των αγορών που προεξοφλούν αναδιάρθρωση χρέους, ο Οµπάµα έστειλε τον Γκάιτνερ να δει τον Σόιµπλε. Στην Αθήνα κάποιοι βλέπουν τους Αµερικανούς σαν το ιππικό σε ταινία γουέστερν: πάντα καταφθάνει για να σώσει την κατάσταση. Ωστόσο δεν είναι έτσι ακριβώς. Η Ουάσιγκτον δεν παρεµβαίνει απευθείας, αλλά ζητά από την Ευρώπη να κάνει αυτό που πρέπει. Αρα δεν είναι σίγουρο πως δεν θα γίνει πάλι µισή δουλειά.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ