Της Πόπης Διαμαντάκου
Μόνο σαν τηλεοπτικό αστείο µπορεί να εκλάβουµε τον κακόγουστο, επιδεικτικό νεοπλουτισµό της σειράς «Real housewives»
Πλάκα µάς κάνει ο Αnt1. Οχι γιατί οι 6 συµπαθέστατες πλην εξωφρενικά αδιάφορες κυρίες που συµµετέχουν, ούτε real ούτε housewives είναι – άλλο αν έχουν παιδιά και βάζουν και καµιά κατσαρόλα να τα ταΐσουν ή «έχουν πιάσει σφουγγαρόπανο», όπως ...
υπερηφάνως δήλωσε η µία εξ αυτών. Αλλά γιατί δεν µπορέσαµε να βρούµε έναν έστω λόγο, για τον οποίο οι ζωές τους θα είχαν το παραµικρό ενδιαφέρον για το ελληνικό κοινό.
Θανάσιµα πληκτικές και οι έξι, µε τρόπο ζωής που µόνον η σκανδαλώδης τύφλωση απέναντι στην πραγµατικότητα της ελληνικής κοινωνίας µπορεί να θεωρήσει ότι έχει την παραµικρή σχέση µε τη σκληρή καθηµερινότητα των Ελληνίδων.
Από πού να πρωτοξεκινήσουµε! Από την εξόχως κακόγουστη δήλωση της µιας εξ αυτών, της Χριστίνας Παπά, ότι «ξοδεύει παρά πολλά χρήµατα για ρούχα και καλλυντικά, και ότι αν δεν ξόδευε τόσα θα είχε περισσότερα»;
Αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει συναίσθηση στους υπευθύνους για την προβολή της σειράς, ότι αυτή τη στιγµή στη χώρα υπάρχουν γύρω στο 1 εκατοµµύριο άνεργοι. Μεταξύ των οποίων κυρίως γυναίκες, οι οποίες ήταν και οι βασικές καταναλώτριες των µύθων της πολυτέλειας. Με την ανεργία να τις καθιστά το πιο ευάλωτο και απελπισµένο κοµµάτι της κοινωνίας, µοιάζουν το λιγότερο προκλητικά τα σουσούµια των 6 κυριών, που βουτούν στις πισίνες, ξαπλώνουν στον ήλιο της Μυκόνου, γλεντούν σε µυκονιάτικα στέκια (της σούπερ κοσµικής φοροδιαφυγής) και δηλώνουν «πολύ ευχαριστηµένες από την εξωτερική τους εµφάνιση» (Αννίτα Ναθαναήλ).
Οσο για το επιχείρηµα ότι το εν λόγω ριάλιτι κάνει σουξέ στην Αµερική, εκεί οι «νοικοκυρές» των προαστίων είναι «φυλή» µε ρίζες στα ήθη ενός οικονοµικού συστήµατος που στηρίχθηκε στον µεταπολεµικό υπερκαταναλωτισµό και που στη χώρα µας «έφτασε» σαν κακόγουστος απόηχος στις δυο τελευταίες δεκαετίες του νεοπλουτίστικου ξεσαλώµατος. Εξ ου και µόνον τον χλευασµό (ή και τον θυµό)
προκαλεί η επιδεικτική πολυτέλεια, ιδίως όταν είναι και το µοναδικό στοιχείο στο οποίο βασίζεται (και «δικαιολογεί»;) η τηλεοπτική προβολή απίθανων µετριοτήτων.
Γιατί µε όλο τον σεβασµό που κάθε άνθρωπος αξίζει οτιδήποτε και αν κάνει στη ζωή του, οι έξι «housewives» του Αnt1 [Μαστροκώστα (αδελφή), Ορθούλα Παπαδάκου, Χριστίνα Παπά, Τζο Τόγκου, Ιωάννα Σουλιώτη, Αννίτα Ναθαναήλ] δεν δείχνουν να έχουν να προσφέρουν τίποτε στον φακό πλην κοινοτοπιών θανάσιµης πλήξης. Ποιος ενδιαφέρεται αν η κ. Σουλιώτη πήρε 5 κιλά και σκοπεύει να τα χάσει; Ή ποιος νοιάζεται για το «πόσο υπέροχος είναι ο σύζυγος» της κ. Ναθαναήλ εκτός από την ίδια, γιατί κρατάει τα παιδιά για να έχει «το lifestyle που της αρµόζει».
Είναι γνωστό ότι η σκανδαλώδης ελαφρότητα της µαταιοδοξίας αποτελεί ένα είδος λαϊκού θεάµατος διπλά λειτουργικού: είτε για να χαζεύει τον υποτιθέµενο πλούτο η µικροαστική αφέλεια των συνοικιακών coiffure, είτε για να ξεσπά την κανιβαλική τσαντίλα της η ίδια κατηγορία, όταν βρίσκεται σε κρίση συνείδησης. Εξ ου και το παγκόσµιο σουξέ διασηµοτήτων σαν την Πάρις Χίλτον,µε µοναδικό ταλέντο την επιδεικτικής θρασύτητας πολυτελή ζωή.
Μόνο που οι «real housewives» συστήνονται σαν εργαζόµενες µητέρες. Και προς επίρρωση της σηµασίας που δίνουν στον µητρικό τους ρόλο δείχνουν και φάτσα φόρα στην κάµερα τα παιδιά τους. Τρισχαριτωµένα λιλιπούτεια πλασµατάκια, τα οποία σε ένα ριάλιτι που προβάλλει τη µαµά, µετατρέπονται σε ένα είδος αξεσουάρ της.
από τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου