Αργεντινή και Βραζιλία...

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

Η ΙΣΤΟΡΙΑ είναι μακρινή και γνωστή. Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, τόσο η Αργεντινή όσο και η Βραζιλία έπεσαν σε οικονομική ξέρα. Αμφότερες οι χώρες πήγαν στο ΔΝΤ. Η Βραζιλία έκανε επανεκκίνηση της οικονομίας της και ... είναι - μαζί με την Κίνα, την Ινδία και τη Ρωσία - μια από τις τέσσερις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις. Η Αργεντινή έριξε το πιο εκκωφαντικό κανόνι στη διεθνή ιστορία της χρεοκοπίας - προ ημών! - και είναι ακόμη εκτός αγορών.
Η διαφορά Αργεντινής και Βραζιλίας έγκειται στο πολιτικό τους σύστημα. Η Αργεντινή βασανίζεται από τα κατάλοιπα της εποχής Περόν και τον τυχοδιωκτισμό των πολιτικών της. Η Βραζιλία βρήκε στο πρόσωπο του Λούλα έναν ηγέτη που δεν φοβήθηκε τη συναίνεση.

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ εμείς η Αργεντινή και οι Τούρκοι η Βραζιλία της Νοτιοανατολικής Μεσογείου; Με την ανάπτυξη να καλπάζει και τη φιγούρα του Ταγίπ Ερντογάν να δεσπόζει, η Τουρκία έχει φύγει μπροστά. Τη θεωρούσαμε πολιτικά και θεσμικά καθυστερημένη, ευνοημένη από το καλό της οικόπεδο και μόνιμα υποστηριζόμενη από τους Αγγλοαμερικανούς. Τώρα, μια από τις προοπτικές της Ελλάδας είναι να μας αγοράσουν τα πάσης φύσεως φιλέτα οι Τούρκοι για ένα κομμάτι ψωμί.
Από το 1974 και μετά, η ελληνική πολιτική τάξη αποδείχθηκε ανοιχτομάτα και τετραπέρατη. Μπήκαμε στην ΕΟΚ πριν από τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους. Απομυζήσαμε Μεσογειακά Προγράμματα και κοινοτικούς πόρους για δύο δεκαετίες. Μπήκαμε στην ΟΝΕ χωρίς τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα έκαναν την οικονομία ανταγωνιστική και με το χρέος να τείνει προς το 100% του ΑΕΠ. Με ορολογία ρινγκ, ήμασταν πυγμάχος με γροθιά πιο δυνατή από αυτή που δικαιολογούν τα κιλά του.

ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ήταν η Ελλάδα του πρεσβύτερου Καραμανλή, του Ανδρέα και του Σημίτη. Η Ελλάδα των γόνων χρεοκόπησε. Ο Κώστας Καραμανλής έφαγε από τα έτοιμα και απέφυγε τα δύσκολα, παρότι κυρίαρχος πολιτικά. Ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε επί μήνες την εντύπωση του σθεναρού Πρωθυπουργού, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Ωστόσο, ο ανασχηματισμός της περασμένης Παρασκευής συνιστά ομολογία της πλήρους αποτυχίας του Μνημονίου και της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η κρίση μας πήρε καροτσάκι.
Ευρωπαίοι και ΔΝΤ, δηλαδή οι Αμερικανοί, θα μας δώσουν τα 120 δισ. ευρώ για να αποφύγουν ένα ντόμινο στη διεθνή οικονομία. Ξέρουν όμως πλέον ότι πρέπει να υπάρχει κυβέρνηση στην Αθήνα που να μπορεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα. Αλλωστε, και η Αργεντινή έσκασε μετά κάνα δυο - τρία προγράμματα του ΔΝΤ. Συμπέρασμα: η έξωθεν πίεση στον Παπανδρέου για το Μεσοπρόθεσμο και τα άλλα που έρχονται, καθώς και στον Σαμαρά για συναίνεση, θα συνεχιστεί. Ωστόσο, το κρίσιμο ερώτημα είναι και από ποιον θα καλυφθεί η επείγουσα ανάγκη ηγεσίας που έχει η χώρα.
ΤΑΝΕΑ