...εξατμίζεται, χάνεται...
Κάποιος πρέπει να επιμείνει και να πείσει τον αρχηγό του Ποταμιού ότι η πολιτική δεν είναι life style (αρέσω - εντυπωσιάζω - διακρίνομαι - επιπλέω· όλα αυτά είναι μια φούσκα, ωραία ίσως αλλά -φευ- πομφόλυξ). Να καταλάβει επιτέλους ότι...
κόντρα σε κάθε λαϊκή σοφία, το Ποτάμι του είναι το μόνο που γυρίζει πίσω. Ακριβώς διότι δεν έχει πηγές (ιδεολογία), βάθος (ιστορικότητα) μήτε όχθες (κοινωνία).
Εμφανίστηκε αίφνης από κάτι απόνερα της δυσπιστίας του κόσμου, επέπλευσαν εντός του μερικά παπάκια αλλά βρήκε στον πλουν φράγμα αξεπέραστο, που δεν είναι τι άλλο παρά η δυσφορία των ψηφοφόρων, οι οποίοι οσημέραι αντελήφθησαν τη ρηχότητά του και την «κατασκευή» του.
Ο ίδιος και οι εκπρόσωποί του είναι απ’ όλα: φιλελεύθεροι αριστεροί (πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το), μεταρρυθμιστές, ευρωπαϊστές και άλλα, τρυφερά και στρογγυλεμένα, ο δε πρώτος διαμαρτύρεται όταν δημοσιεύονται οι παλιές δημοσιογραφικές του «επιτυχίες» με τη Χρυσή Αυγή.
Εντάξει, δεν είναι το Ποτάμι το πρόβλημα των εκλογών, απλώς σκορπίζουν τη σύγχυση με κάτι ωραίες αρλουμπίτσες για σύγχρονη ευρωπαϊκή σκέψη και κάποια άλλα ιλαρά και απολιτικά, μακριά από τα συμφέροντα της κοινωνίας, τις τοπικές κοινωνίες, τα συνεργατικά κινήματα, ξένοι με την αύρα της εναλλακτικής πολιτικής. Μιλάνε για το νέο και εκφράζουν το παλιό.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Γιώργου Σταματόπουλου, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου