Όταν τα ολισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο...
Χρήστος Ξανθάκης
Το καλύτερο των τρομοκρατικών ημερών, το άκουσα ένα πρωί αυτή την εβδομάδα. Για κάποιο λόγο είχα βγάλει τα ακουστικά (είμαι προσηλωμένος στο γιουτούμπι και στους Motorhead για να μην ακούω δελτία και ενημερωτικές εκπομπές) και έπεσα πάνω σε ένα «έκτακτο» από την...
Εσπερία. Όπου ο δαιμόνιος ρεπόρτερ του ελληνικού καναλιού ανέλυε τις άοκνες προσπάθειες των διωκτικών αρχών στην καταδίωξη των τζιχαντιστών και πως τρέχανε εδώ και διακτινίζονταν εκεί και δεν υπήρχε περίπτωση να τους ξεφύγουν οι κακοί. Καμία περίπτωση, σου λέω.
Δηλαδή σχεδόν καμία, γιατί εκείνη τη μέρα κάπου τους είχανε στριμώξει, σε ένα ξενοδοχείο άθλιο, αλλά τους χάσανε τελευταία στιγμή γιατί είναι γατιά οι ισλαμοτέτοιοι και μυρίζονται τον κίνδυνο και βάλε και βγάλε και πάρε και δώσε. Και κάποια στιγμή ο ρεπόρτερ την πέταξε την μεγάλη κουβέντα που πάγωσε όλους τους σφυγμούς στο γραφείο: «Δυστυχώς δεν υπάρχει βίντεο με τους τρομοκράτες, καθότι το δωμάτιό δεν διέθετε κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης!»
Παγώσαμε σας λέω, όλοι και όλες. Όχι μόνο για τον ρεπόρτερ αλλά και για την ανκοργούμαν που τον άκουσε και το κατάπιε. Με χαμόγελο μάλιστα και νάζι, ως αρμόζει σε ρεπορτάζ που έχουν να κάνουν με φόνους και αίματα. Αλλά ξεπαγώσαμε σύντομα. Κι άρχισα εγώ τα γαμωσταυρίδια, φωνάζοντας ότι υπάρχουν λόμπι ξενοδοχείων, υπάρχουν διάδρομοι, υπάρχουν μπαρ με κυκλώματα τηλεόρασης κλειστά, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα δωμάτιο στον κόσμο ολόκληρο με κάμερα φυτεμένη στον τοίχο του. Εκτός κι αν μ’ έχει προλάβει ο Κιμ στη Βόρεια Κορέα, αλλά εδώ δεν μιλάμε για την εξαίρεση μιλάμε για τον κανόνα.
Και ο κανόνας πλέον στην ελληνική τηλεόραση είναι ότι η μπούρδα και η σαλάτα και η γλίστρα πάνε σύννεφο. Το προσωπικό έχει μειωθεί δραματικά, όσοι και όσες έχουν απομείνει τρέχουν σαν παλαβοί και σαν παλαβές να κάνουν δέκα δουλειές, οι μαθητευόμενοι και οι μαθητευόμενες τόσα καταλαβαίνουν τόσα ξέρουν, ο αχταρμάς δεν έχει προηγούμενο. Χώρια το κλεψουάρ του ενός από τον άλλο, που αναπαράγει τις αμαρτίες στο διηνεκές και σε στέλνει στον ψυχίατρο μια ώρα αρχύτερα.
Χώρια αυτή η κατάρα που έχω γράψει πριν από λίγο καιρό, το τσούρνεμα του ίντερνετ. Με τα social media κοιμούνται με τα social media ξυπνάνε οι τηλεορασάνθρωποι, λες και απασχολούνται στο Facebook και στο Twitter αντί στους ελληνικούς διαύλους. Και κλέβουν ότι «εξυπνάδα» βρούνε εμπρός τους, λόγω ευκολίας, λόγω φτήνιας και λόγω φτώχιας. Κλείνοντας τα μάτια και αρνούμενοι να παραδεχθούν ότι τέτοια σύζευξη δεν έχει επιτευχθεί πουθενά στον κόσμο και είναι σαν να προσπαθείς να ζευγαρώσεις καμήλα με κροκόδειλο.
Και κάπως έτσι ψοφάει η τηλεόραση στα μέρη μας. Όχι με ένα κρότο αλλά με μια συστοιχία από πορδές. Με αμήχανους ανκορμεν και ανκοργούμεν να μιλάνε μεταξύ τους ολόκληρα δεκάλεπτα προσπαθώντας να καλύψουν τα αδυσώπητα κενά, με τουί και στάτα να αντικαθιστούν τη ζωντανή, καυτή εικόνα, με τα ολισθήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο, με τις επαναλήψεις να προσφέρουν τις μοναδικές, τις ελάχιστες οάσεις στην κακογουστιά ενός ξεφτιλισμένου και ξεφτισμένου προγραμματισμού. Όπως είπε και μια γνωστή: «Τι της θέλουν τις καινούριες τις μαλακίες και δεν ξαναβάζουν το Κωνσταντίνου και Ελένης δηλαδή;»
Υ.Γ.: Ναι, ναι, έχει κάμερες σε κάτι ξενοδοχεία γαμιστρώνες. Αλλά για άλλη δουλειά τις έχουνε, όχι για το τζιχάντ.
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου