Κάπου εκεί κινήθηκε το σχόλιο του Ντερμπεντέρη. Μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Του άρεσε η συγκέντρωση. Ήταν ήπια, χαλαρή (όταν δεν υπάρχει κόσμος τέτοιες αρλούμπες λένε), έριξε το καλαμπουράκι πως μαζεύτηκαν «οι φίλοι του Φίλη» και…
πως αν δεν υπήρχε ο Φίλης, ενδεχομένως, να μην είχαν μαζευτεί όσοι μαζεύτηκαν και να μην είχε γίνει η συγκέντρωση πρώτο θέμα στα δελτία (εδώ κάποιο δίκιο το έχει)
Κι αφού μας είπε όλα αυτά τα «καταπραϋντικά», έριξε και μια επαναστατική αμπελοφιλοσοφία: Μ’ αυτήν την συγκέντρωση βγήκε το τζίνι από το μπουκάλι.
Και εδώ χώρεσε και τις οδοντόκρεμες (Colgate με Gardol, της εποχής του): Η οδοντόκρεμα βγήκε από το σωληνάριο. Και δεν μπορεί να ξαναμπεί.
Περί βαζελίνης απέφυγε να ομιλήσει καθ’ ότι γνωστός και σεσημασμένος βάζελος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου