Τα Ωραιόκαστρα πέφτουν από μέσα...

Δηλαδή, συγγνώμη, τι διαφορετικό περιμένετε σε μία συντηρητική χώρα που έχει τρίτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή;..

Οταν ο γιος μου πήγε στην Α’ Δημοτικού, στην πρώτη συγκέντρωση των γονέων της τάξης κάποιος είπε να μαζέψει τα e-mail και να φτιάξει μία...
mailing list για να κάνει πιο εύκολη την επικοινωνία μας. «Α, αυτά τα χειρίζεται ο σύζυγος», είπαν δύο μαμάδες, ούτε 35 ετών. Και άλλες δύο μας εξήγησαν ότι «παιδιά έχουμε σπίτι, δεν θα βάλουμε και Ιnternet». Ηταν 2005, στα Βριλήσσια.

Με το παιδί πηγαίνεις για δεύτερη φορά σχολείο. Ξεκινάς και πάλι ως φοβισμένο πρωτάκι και σταδιακά εξελίσσεσαι σε κουρασμένο βετεράνο: μελετάς τις βάσεις σαν coach πάνω από τα στατιστικά του αντιπάλου και βλέπεις με πραγματικό οίκτο (και τρομακτική κούραση) τους κακομοίρηδες με τα πρωτάκια στο χέρι – ούτε τα χρόνια τους δεν ζηλεύεις...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη, πατήστε εδώ