Στίγκλιτς: Μήπως η λιτότητα είχε στόχο να ρίξει τις αριστερές κυβερνήσεις;...

«ΕΥΡΩ: Πώς ένα κοινό νόμισμα απειλεί το μέλλον της Ευρώπης», είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς που κυκλοφορεί τώρα και στην...
Ελλάδα από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.


Μεγάλη έκταση του κειμένου αναφέρεται στην Ελλάδα -καλύπτοντας το διάστημα από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα- όπου ο Στίγκλιτς επικρίνει τη σκληρή λιτότητα των προγραμμάτων διάσωσης που οδήγησαν τη χώρα σε συντριπτική ύφεση, ενώ υποστηρίζει ότι παρά κάποια τραντάγματα και αβεβαιότητες, η Ελλάδα θα μπορούσε να ανακάμψει εκτός ευρώ δημιουργώντας ένα σύστημα βασισμένο αποκλειστικά σε ηλεκτρονικό χρήμα.

Και, ταυτόχρονα, σκιαγραφεί τρεις εναλλακτικές λύσεις για το μέλλον της Ευρώπης: Θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη και στις πολιτικές που επιβάλλονται στις χώρες μέλη που πλήττονται περισσότερο, μια καλή διαχείριση του τέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ένα τολμηρό νέο σύστημα το οποίο αποκαλεί «ευέλικτο ευρώ», προτείνοντας ένα διαχωρισμό σε «βόρειο» και «νότιο» ευρώ.

Το tvxs.gr δημοσιεύει από σήμερα, και σε τρεις συνέχειες, ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα του βιβλίου:

Το αίνιγμα των αντιπαραγωγικών μέτρων πολιτικής

Στην περίπτωση των προγραμμάτων που επιβλήθηκαν στις χώρες της κρίσης, δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί γιατί άραγε οι δανειστές (η τρόικα) επέβαλαν αντιπαραγωγικούς όρους που μείωναν την πιθανότητα αποπληρωμής. Μήπως επειδή οι δανειστές πραγματικά πίστευαν ότι τα προγράμματά τους θα αποκαθιστούσαν γρήγορα την ευημερία;

Με αυτή την υπόθεση συνάδει το γεγονός ότι οι προβλέψεις τους αποδείχτηκαν επανειλημμένα και κατά πολύ εσφαλμένες. Με δεδομένο, όμως, το ιστορικό αποτυχίας των προγραμμάτων λιτότητας, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε γιατί άραγε να πιστεύει κανείς ότι θα έφερναν αποτέλεσμα στην Ευρώπη όταν είχαν αποτύχει οπουδήποτε αλλού. Εν μέρει, έχω ήδη απαντήσει: φταίει η ιδεολογία, φταίνε οι βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις για το πώς λειτουργεί η οικονομία, οι οποίες αλλάζουν ελάχιστα –αν αλλάξουν καθόλου– παρά τη συσσώρευση αποδεικτικών στοιχείων περί του αντιθέτου. Αυτές οι πεποιθήσεις επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό ακόμα και τους πιο τεχνοκράτες «δημιουργούς υποδειγμάτων» που δίνουν αριθμητικές προβλέψεις για τα μεγέθη της οικονομίας.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ...