Όσο και αν οι διοργανωτές της επιμένουν ότι δεν τους ενδιαφέρει η νοσταλγία με όρους επιστροφής, για όσους έχουν μεγαλώσει στα ’80s η έκθεση «GR80s, Η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη» είναι αφόρητα νοσταλγική.
Μια...
περιπλάνηση στα παιδικά κι εφηβικά σου χρόνια, γεμάτη μνήμες τρυφερές, αθώες, αλλά και άγριες, με μυρωδιά από κολόνιες 4711, Beau Mec, Anais Anais, Azzaro και Drakkar Noir, ήχους από Νιντέντο και όψιμο πανκ, ραδιόφωνο που έπαιζε Μαντόνα, τη «Θυσία» της Άντζελας, τα Παιδιά απ’ την Πάτρα, τα «Λάτιν» του Νταλάρα, το «Γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια» της Γλυκερίας και το «Χαράτσι» του Παπάζογλου, το «Thriller» του Michael Jackson, Wham!, Duran Duran και Cyndi Lauper, είχε πάρτι στη Βουλιαγμένη και Rock in Athens που μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον (γιατί, ούτως ή άλλως, δεν υπήρχαν άλλα events), in και out του Ταχυδρόμου, ΚΛΙΚ, «Τραπεζάκια Έξω» και MTV, ντισκοτέκ, κασέτες, φλιπεράκια, αλλά κυρίως ΠΑΣΟΚ, αλλαγή, ισότητα, ψήφο στα 18, «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», θρίαμβο στο Eurobasket και γλέντια στους δρόμους, Μινιόν, Κοσκωτά, 17 Νοέμβρη, Γιακούμπ και «Δήμητρα, δεύρο έξω». Τα ’80s είναι μια δεκαετία που πραγματικά άλλαξε την Ελλάδα σε κάθε επίπεδο.
«Είναι η δεκαετία της γενιάς που είναι ενεργή σήμερα», όπως εξηγεί ο Παναγής Παναγιωτόπουλος, επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Ελληνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ένας εκ των δύο επιστημονικών επιμελητών την έκθεσης (μαζί με τον Βασίλη Βαμβακά). «Η νοσταλγία έχει έναν κίνδυνο για μας, τον οποίο δεν ξέρω αν έχουμε αντιμετωπίσει ικανοποιητικά. Πρόκειται για τον κίνδυνο να προκύψει ένα συναισθηματικό ανάχωμα μέσα από αυτήν, γι’ αυτό είμαστε πολέμιοι της νοσταλγίας με όρους επιστροφής. Αφενός γιατί κάτι τέτοιο το θεωρούμε βαρετό ως τρόπο οργάνωσης σκέψης, αφετέρου γιατί δεν υπάρχει επιστροφή σε αυτά τα χρόνια, για διάφορους λόγους. Ωστόσο, η νοσταλγία είναι καλό εργαλείο για να κάνουμε τους ανθρώπους να κοιτάξουν τον εαυτό τους όπως είναι σήμερα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου